De Duitse advocaat Reiner Fuellmich, die een monsterproces voorbereidt in de Verenigde Staten tegen de wereldwijde coronamaatregelen, heeft woensdag via zijn Telegram kanaal opgeroepen om op 1 mei a.s. een kaarsje te komen branden bij de rechtbank in Weimar. De plek waar eerder deze maand een coronakritisch vonnis werd gewezen (waarover The Fire Online eerder hier publiceerde). Maar dat is niet de reden van de ‘herdenkingsbijeenkomst’.
Maandag doorzocht de politie de privéwoning, het kantoor en de auto van de rechter op die zaak, Christian Dettmar. Ook is zijn mobiele telefoon insbeslaggenomen. Het parket in Erfurt heeft dit inmiddels bevestigd aan de krant Tichys Einblick.
De rechter wordt beschuldigd van ‘Rechtsbeugung’ (art. 339 StGB): ‘de opzettelijk onjuiste toepassing van de wet door rechters, overheidsfunctionarissen of arbiters bij een beslissing in een juridische kwestie in het voordeel of in het nadeel van een partij’). In onze Dikke van Dale wordt dit vertaald als: ‘rechtsverkrachting’.
In de geest van het Nederlands recht zou je het kunnen vergelijken met artikel 364 Wetboek van Strafrecht (ambtsmisdrijven van rechters). Het Duitse recht op dit terrein is abstracter omdat er niet specifiek over omkoping wordt gesproken maar om het ‘verkeerd toepassen van de wet’, een bepaling die je als een erfenis van nazi-Duitsland kunt zien. De vrees dat in de toekomst een nieuw, verkeerd regime zou uitnodigen tot het misbruiken van de wet voor dat regime moest daarmee ondervangen worden.
Hoe cynisch is het dat precies het omgekeerde lijkt te gebeuren met een compromisloze bescherming van het staande coronabeleid (wellicht ook voor geschiedschrijvers een ‘verkeerd’ regime) dat met de vervolging van deze rechter blijkbaar als ‘het enige juiste’ wordt gebrandmerkt.
Een kritisch netwerk van rechters en officieren van justitie (KRiStA) heeft dan ook scherpe kritiek geuit op de huiszoeking. “Nu zal een rechter niet meer een besluit durven nemen dat kritisch is over de maatregelen,” aldus een woordvoerder. “We zijn geschokt. Naar onze mening is het een flagrante inmenging in de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht. Bovendien is de huiszoeking waarschijnlijk illegaal”.
“Bij een dergelijke beschuldiging van flagrante en willekeurige schendingen van de wet geldt dat dit opzettelijk moet zijn gebeurt. Werkelijke aanwijzingen hiervoor zijn er niet,” zeggen de juristen van KRiStA. Ook op sociale media is er kritiek. Het Berlijnse parlementslid Marcel Luthe (FDP) vermoedt dat de aanklagers konden handelen op instructie van politici. “Niemand van het kabinet SED/SPD/Groenen kan mij toch vertellen dat deze maatregel – een ongelooflijke aanval op de rechterlijke onafhankelijkheid – niet vooraf was gecoördineerd bij het politieke hoofdkwartier rond de Groenen minister van Justitie?”
Im Gegensatz zu Richtern sind Staatsanwälte nicht Teil der unabhängigen Judikative, sondern der politischen Weisungen…
Geplaatst door Marcel Luthe, MdA op Maandag 26 april 2021
“Openbare aanklagers zijn niet onafhankelijk, zoals rechters, maar maken deel uit van de uitvoerende macht die onderworpen zijn aan politieke richtlijnen”, zei hij. Luthe heeft gevraagd om een onderzoekscommissie in te stellen.
De Hamburgse advocaat Gerhard Strate verklaart: “Wat de rechter schreef kan met goede argumenten worden betwist, maar het is zorgvuldig gerechtvaardigd en zeker niet absurd.”
De rechter in kwestie oordeelde op 8 april (onder verwijzing naar kinderrechten verdragen, het EVRM en de Duitse grondwet) dat de mondkapjesplicht, afstandsregels en sneltesten niet meer gelden op twee scholen in Weimar. Bovendien moet klassikaal onderwijs plaatsvinden, luidde het oordeel. Het Thüringer Ministerie van Onderwijs verklaarde vervolgens dat zij het arrest niet wilde uitvoeren. In een mededeling schreef het ministerie: “De maatregelen ter bescherming van infecties blijven voor alle leraren en studenten ongewijzigd van toepassing op de twee getroffen scholen in Weimar en in de hele deelstaat.”
Wie heeft hier nou minachting voor het recht, kun je je afvragen. Een uitvoerend orgaan dat een rechterlijke beslissing in de wind slaat of een rechter die een belangenafweging maakt die toevallig niet goed uitkomt voor de zittende macht?
Een kaarsje branden bij de rechtbank is misschien een passend gebaar, maar beter is het als de onderste steen bovenkomt. Want als de rechterlijke macht niet meer onafhankelijk kan opereren, in Duitsland, Nederland of waar dan ook, dan kunnen we pas echt spreken van ‘rechtsverkrachting’. Niets minder dan dat.

Ik ben jurist/journalist en schrijf vrijpostig en grondig over de grote thema’s van deze tijd. Met belangstelling of plezier gelezen? Doe een donatie voor het vrije woord. Dank!