Rock Bottom Trump Derangement Syndrome: Amerikanen die een kind met MAGA-pet ‘in zijn gezicht willen slaan’

‘From Punch a Nazi, to Punch a Child’

Ik heb twee zonen, en die ga ik leren zelf na te denken. Dat betekent misschien ook meer thuisonderwijs geven, in de nabije toekomst. Dat doen we al met Nederlandse les (omdat we in Berlijn wonen) maar misschien is geschiedenis ook nodig, en wat verder nog zal ontbreken. Het wordt geen makkelijke wereld voor ze. Jonge mensen tegenwoordig — kijk naar de klimaatmars, of gewoon om je heen — zijn subjecten geworden om onomkeerbaar te indoctrineren. Vlees is slecht, kapitalisme is slecht, grenzen zijn slecht, kinderen krijgen is slecht, Trump is slecht, etc. etc. En zodra er een ander beeld opduikt, van jongeren die zich – godbetert- als jongeren gedragen, die vanuit een andere, bijvoorbeeld christelijke achtergrond naar het leven kijken, die niet de weg van de linkse haatmeute kiezen, opgetrommeld als kindsoldaten door het establishment, maar ‘prolife’ demonstreren, en voor het beleid van Trump zijn, die zijn in deze ondersteboven wereld nu ‘de duivel’. Een projectie van de zuiverste soort. Voor wie het nog niet had meegekregen: katholieke, Amerikaanse jongeren van de Covington Catholic High School waren gisteren tijdens hun ‘pro-life’ mars in Washington D.C. op een mars ‘voor de inheemse bevolking van de Verenigde Staten’ gestuit, en dat leverde een heuse haat-orgie bij links op.

Vrijheid en onvoorspelbaar gedrag is inmiddels verdacht. Niet als een zombie met apocalyptische leuzen en verkleed als regenboog rondlopen, maar gek en baldadig doen, je zo gedragen alsof de slavenmoraal nog geen vat op je heeft, dat is de Totale Horror van de alles verterende elite. De katholieke jongeren in kwestie zijn nog niet adequaat mentaal gevangen genomen zeg maar — en het maakt de Democraten in Amerika (en alle EU-meesters) woest.

Hoe “gevaarlijk” deze jongeren voor het establishment wel niet zijn, is af te lezen uit de door Amerikaanse media en politici (en overtik-redacties in Europa) verspreidde hysterie en alarm-meldingen die overal afgingen — maar die inmiddels keihard weerkaatsen in hun eigen echoput.

De twee uur durende beelden bieden echter een context die sterk indruist tegen het narratief van de usual suspect-media. NRC, NOS, NU, Belgische media, zomaar wat bronnen die allemaal hetzelfde riepen: ‘kwetsbare Indianen getreiterd door agressieve jongeren’. De drie minuten haat, die de schandalen-hongerige anti-Trump meute in steeds hogere, intensere dosis nodig heeft werd dit keer geleverd door uitsluitend uit de context gehaalde beelden van – zoals gezegd – normale jongeren die gek deden waar dat gepast was.

Bloeddorst

Volwassen mensen op twitter roepen nu dat ze zin hebben om “dat gezicht te slaan”. Van die jongen met zijn rode MAGA-pet. “Shamen” moesten we hem en al die jongens, volgens een vrouwelijke ‘komiek’ (die eerder een afgehakt hoofd van Trump als grap bracht). De bloeddorst voor christelijke, MAGA-pet dragende pubers kwam in een soort katalysator terecht, juist omdat het voorval bijna perfect was (maar net niet). Het feit dat de jongen in de rode pet het ‘normale’ gedrag van links niet kopieerde maakten de media furieus. De openlijke agressie van links-Amerika op straat is onmiskenbaar fysiek vijandig. Wat deze jongen deed is op zijn minst voor interpretatie vatbaar — en dat mag niet! 

Want zo zag het er uit: de groep mannelijke tieners bleef relatief kalm en ingetogen ondanks dat ze werden blootgesteld aan racistische, homofobe, en intolerante verwensingen geuit door een bizarre beweging die zich de ‘Black Hebrew Israelites’ noemt. De BHI bestaan al sinds de 19e eeuw en worden ook wel omschreven als ‘een zwarte, nationalistische cultbeweging die geloven dat hun voorouders afstammelingen waren van de oorspronkelijke Israëlieten’. Ze zijn tegen ‘witte mensen, christenen en homo’s’. En ze staan erom bekend in het openbaar grove taal te gebruiken en mensen uit te schelden. Zoals ze hier ook een uur lang deden tegen de studenten: “faggots, pedophiles, n*gger (tegen een zwarte student)” — om vervolgens te dreigen met geweld. Nathan Phillips, de Native American met de trommel ging er vervolgens tussen staan en wilde zich naar het centrum van de groep bewegen. 

Niet agressief

De meeste jongeren begonnen met hem mee te zingen, uit solidariteit of uit plagerij. Bovendien wisten ze niet, verklaarden enkele jongens later, of Phillips nou aan hun kant stond of niet. Op geen enkele manier werd Phillips op een agressieve of vervelende manier bejegend. De jongen met de glimlach, Nicolas Sandmann, werd er uitgelicht door de media als de ‘treiteraar’, de ‘oneerbiedige’, ‘hatelijke’ en ‘racistische’ Trump aanhanger die het verdiende om ‘geslagen’, van school getrapt en kapot gemaakt te worden. De oproepen tot geweld op de jongen scandeerden rond op internet. Want dit was “het directe resultaat van het werk van Trump, die zijn racistische haat als voorbeeld heeft voor jongeren”.

Sandmann werd het product van een “hate factory” genoemd, vergeleken met een “school shooter”, “segregatie racist” en “lid van de Ku Klux Klan”. We kunnen niet weten wat hij dacht, maar hem neerzetten als een voorbeeld van racistische haat is vergezocht, zo niet geheel ingebeeld. Als je bedenkt dat Phillips degene was die naar hem toekwam, is zijn reactie ook te zien als onzekerheid en onhandigheid met de situatie: waarom drumde die man in zijn gezicht? Waarom wilde hij de groep in? Zijn vrienden op de achtergrond maakte het wellicht niet makkelijker om weg te lopen. 

Dat is alles. Phillips liep na een paar minuten weer weg, De BHI gingen door met hun beledigingen richting de groep jongeren en dat was het. De tieners hadden – in tegenstelling tot de verklaring van Phillips later – geen enkele intentie om de mensen binnen BHI of Phillips aan te vallen. Phillips verklaarde echter dat de leerlingen, waarvan sommige de MAGA-pet droegen, “beesten” waren en BHI als hun “prooi” zagen. De beelden zeggen wederom iets anders. Ook de claim dat ze “Build the wall” riepen, is niet terug te horen of zien, wel dat BHI dat riep. Wel scandeerden ze vooral sport-leuzen. Die lezing stemt wél overeen met de beelden.

Journalistieke excuusbriefje

Het feit dat de NOS die feitelijke lezing de ‘alternatieve lezing’ noemt is dus vals. Wat Phillips zegt is de werkelijke alternatieve lezing, en niet eens een geloofwaardige. Maar hoe het werkt is dat ‘de alternatieve lezing’ tegenwoordig het journalistieke excuusbriefje is dat onderaan het verplichte narratief van luie of kwaadaardige mainstream media bungelt: het narratief dat doodgewone jongens ‘racistische haat, aangeleerd door Trump, over kwetsbare groepen uitstorten’. Dat het misschien anders lag, lezen we in de kleine lettertjes onderaan, of erger: een dag later op een website die niemand meer bezoekt.

De hysterie zie ik ook als de pijnlijke waarheid die bovendrijft in het bijna perfecte frame dat links hier neerzet. Omdat het verhaal juist niét de agressie laat zien die we inmiddels gewend zijn van extreem-linkse resistance, pussy hat-demo’s of anderszins anti-Trumpers die voor rechtszalen, universiteitsgebouwen, restaurants en winkels mensen lastigvallen, mishandelen en opjagen. Sandmann, de jongen met de smuilende glimlach, deed en vertegenwoordigde dat allemaal niet. Zijn versteende houding was een blijk van onverzettelijkheid zonder confrontatie, dat is frusterend! Het had zo mooi geweest als hij zich had laten gaan. Dus werden er gedachten bij verzonnen, oorzaken, verantwoordelijken, slachtoffers en verontwaardiging.

Destructief pad

“Wij zijn een school met uitsluitend jongens en we houden ervan een beetje hyper te doen”, zei een leerling nadien. En we besloten, zoals zo vaak om te tijd te doden, om wat “leuzen” te zingen. In die setting kwam Phillips met zijn trommel aangelopen en bracht de groep studenten in een verdere staat van uitgelatenheid. Dat was het. De media trommelen echter nog altijd door met hun verhaal over het vreselijke gedrag van de jongen met zijn pet. 

Het zijn mensen die alleen die pet zien en alleen die Indiaan, ze zien die combinatie inmiddels als hun call to duty: het meetrommelen met de mainstream hype, die geen snars geeft om hoe het zit, wie er fout zat, óf er iemand fout zat. De Democraten zijn een heel destructief pad ingeslagen, dat bewijst deze zaak opnieuw, en de Nederlandse en Europese media moeten zich kapot schamen dat ze er met de trommel in hun hand, blind in meelopen.