Professionele begeleiding en kunst bij het afscheid van individualistisch symbool ‘I Amsterdam’

De letters ‘I Amsterdam’ zijn weg, maar nu las ik dat er ‘troosters’ komen, om de toeristen niet langer in verwarring te laten ronddolen naar hun selfie moment — dat de letters waarmee ze op airbnb en folders lekker zijn gemaakt, zijn weggetakeld ‘om de stad inclusiever te maken.’

Het Museumplein gisteren, en het Museumplein vandaag #dejavu https://t.co/uT33X7tP3K pic.twitter.com/8q6MChCEgB

— Het Parool (@parool) 3 december 2018

Van nu af aan een fantastische manier, lijkt mij, om alles wat lelijk en kitsch is zonder tegenspraak uit de publieke ruimte te halen: ‘niet inclusief’. Want mooier is het er wel op geworden.

Maar dat kunnen mensen blijkbaar niet zelf beoordelen — en zo abrupt en onbeduidend mag het verwijderingsritueel ook niet zijn. Het ritueel moet met media-aandacht en grootste emoties gepaard gaan, daar houden ze van in linkse kringen. Rouw, verwarring, boosheid. Een stunt van de Amsterdamse kunstenaar Pauline Wiersema vangt de eerste leegte al op met ‘HUH’.

En nu verder de hele dag iedereens mening erover. De eerste vergelijking met pro- en anti-Zwarte Pieters zag ik al voorbij komen, er kan immers in Nederland geen gevulde koek van recept veranderen zonder dat het rechts of links is. Dus missie geslaagd GroenLinks, het weghalen van de letters roept inderdaad het einde van individualisme op. Het collectief heerst over elke vorm van symboliek.

Voor wie nog niet ontroostbaar is, zijn er dus ter plekke troosters, nou ja medewerkers in rode jassen – de kleur van kalmte in Amsterdam. Behulpzaam voor mensen die uit het dal van teleurstelling moeten klimmen — of gewoon even willen stilstaan bij deze enorme toestand. Want na ‘HUH’ komt al gauw ‘HÈ’. Ontkenning. Op eigen houtje zoiets voelen is toch een stuk lastiger. Dan kijk je als het ware door iets heen wat er ooit stond maar nu niet meer. Nu is daar alleen gras, veel mensen, het Stedelijk Museum, wat museumshops, een rechthoekige vijver. Maar niet die letters die er eerst wel stonden. Dat is ongelofelijk verwarrend en ontregelend, zeker als je die letters nog nooit eerder gezien hebt. Dan is het alsof ze er nooit waren!

En als je de letters wel al jarenlang hebt meegemaakt, en je er volgens links-radicalen een aan egoïsme grenzende individualiteit tegenover het diverse collectief hebt overgehouden, dan is dit een levensveranderende gebeurtenis. Voortaan is het weer de kleine ‘i’– in iMac, iPad en iTunes — waarin je jezelf terugziet, niet in zelfverheerlijkende hoofdletters. Ik wens Amsterdam veel succes met de verwerking en het opgaan in de ‘diverse’ samenleving die dit keer ontdaan van lelijke symboliek straks aan de mooie zal beginnen.