De jonge Zweedse klimaatbeschermingsactivist Greta Thunberg is genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede. Ze is zestien jaar oud. En ze heeft een stoornis, Asperger. En haar ouders ‘wisten er niets van’ dat er de afgelopen maanden miljoenen aan haar verdiend werden, door haar optredens bij conferenties en andere EU-netwerkbijeenkomsten, waar Jean-Claude Juncker haar lieflijk kuste op haar hand.
Dat ze wordt voorgesteld voor de prijs vindt ze “ongelooflijk en een beetje vreemd”, vertelde Thunberg aan de Noorse krant “Aftonbladet”. Ze werd genomineerd door drie Noorse parlementsleden, volgens het AP-bureau.
Freddy André Östvegard en twee andere leden van ‘Socialistisch Links’ legden hun voorstel als volgt uit: Thunberg “leidt een massabeweging die een belangrijke bijdrage levert aan de vrede”. “Klimaatconflicten dragen in belangrijke mate bij tot oorlogen en conflicten”, betoogde Östvegard in een interview.
Met haar 17 jaar was Malala Yousafzai eerder de jongste Nobelprijs winnaar. Zij ontving in 2014 de prijs voor haar strijd tegen de Taliban die onderwijs voor meisjes verbiedt. Ze overleefde in 2012 een doelgerichte aanslag van een Talibanstrijder op haar. De wereld ontving haar met open armen. Vanochtend las ik dat de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, Heiko Maas, cricket aan het spelen was met de Taliban in Afghanistan en dat hij vindt ‘dat er samenwerking mogelijk moet zijn’. Ze zijn Malala al lang weer vergeten.
Kinderen zijn geen wijze orakels om hoop op vrede uit te putten, niet meer dan dat ze een gebruiksartikel zijn voor wereldleiders om – stilletjes – hun meestal radicale agenda’s door te drukken. Obama kreeg hem op voorhand uitgereikt, zonder wapenfeiten, en nu (opnieuw) een kind. Een posterchild zijn is belangrijker dan de werkelijkheid bewegen. Een “massa op de been krijgen” belangrijker dan de ideeën van die massa de ruimte geven. De afwezigheid van oppositie is niet hetzelfde als vrede. Het is er het tegenovergestelde van.
Vrede is een leeg begrip als het het creëren van collectivisme is gaan betekenen. Misschien is dat de rede dat Stalin en Hitler ook genomineerd werden, respectievelijk in 1948 en 1939. Als aanmoediging voor hun gruweldaden, dat kunnen we met de kennis van nu wel vaststellen.