0 Items
€0,00

Hoofd Duitse binnenlandse veiligheidsdienst Hans-Georg Maaßen: “Goed mogelijk dat beelden Chemnitz zijn vervalst om de aandacht af te leiden van de moord op een 35-jarige Duitser”

7 september 2018

Nou, dan doe ik het maar, dan kunnen de redacties van de grote Nederlandse kranten weer op tijd aan de vrijmibo beginnen, aan het eensgezinde gekeuvel met kaasblokjes, voordat ze van het staatspropaganda-infuus afgaan en voldaan en zorgenvrij het weekeind kunnen inwalzen vol met Netflix en linkse vrienden.

Dan schrijf ik het maar weer even op, ook uit eigenbelang hoor – zeg ik er eerlijk bij, want als ik de Nederlandse berichten zo lees over Duitsland dan denken jullie straks nog dat de mensen in mijn straat elkaar sinds kort weer met ‘heil Hitler‘ begroeten! Dat ze eindelijk weer zichzelf zijn! Jullie waren er misschien zelfs alweer aan gewend. Maar ik schrijf het toch maar even op: er waren in Duitsland geen mensen op de been die achter buitenlanders aangingen na de moord op een inwoner van Chemnitz tijdens een stadsfeest. Nul mensen.

Nul is zo weinig mensen dat het eigenlijk een wonder is dat het evengoed, geheel per ongeluk uiteraard, in de koppen van de kranten terecht kwam: ‘klopjacht in Chemnitz‘, ‘De Hitlergroet is terug in Duitsland’, ‘Extreem-rechts op de been in Chemnitz‘. Want ook dat namen alle dode bomen en journaals in Nederland over, terwijl al tijdens de demonstraties veel tegenberichten naar buiten kwamen, over de agressie van extreem-linkse demonstranten, over vele vreedzame betogers. Maar het Nederlandse Jeugdjournaal vatte nog het beste samen hoe de grote mensen-media over de gebeurtenissen in Chemnitz dachten:

Precies, zo is het.


Niet het nieuws van de vermoorde man, de andere slachtoffers die met messteken in het ziekenhuis belandde of de boze reacties van de omstanders en inwoners beheerste dagenlang het nieuws (waar de Russische media bijvoorbeeld wel een heel item over hadden, met interviews en achtergronden), nee, de uit een archief opgeduikelde confrontatie tussen een paar mannen en twee wat donkere jongens was ‘het bewijs’ dat neo-nazi’s een tweede Hitler-Duitsland in stelling brachten, en alle andere ‘feiten’ werden daaromheen gezocht. Afgesloten met een prachtig ‘concert tegen rechts’ dat staatsmedia live uitzonden – als slotnieuws. Eind goed, al goed.

Terug naar Nederland, het zou mooi zijn als de Peter Burgers en Alexander Pleijters, de nepnieuws-speurneuzen van Nederland, in plaats van spijkers op lage PVV-twitteraccounts, deze door een miljoenenpubliek geconsumeerde fraude eens zou benoemen, dat enorme lont in het Europese kruidvat. Maar ja, dat draagt niet bij aan een ‘goed debat’ he?

Want waarom zou je nepnieuws eruit halen dat de vertrouwde sfeer verpest? Dat moeten we niet willen met zijn allen. De ergste nep is waar zolang je wereldbeeld onder aan de streep klopt, toch? Bekijk ook de briljante analyse van oud-Guardian journaliste Melanie Phillips hierover:

Met deze media hebben we geen overheid meer nodig, ze zijn inwisselbaar geworden. Hoewel, zelfs daar brandt nog wel eens een lichtje. De Duitse binnenlandse veiligheidsdienst zei vrijdag (na de minister-president van Saksen het al zei en ná alle verslaggeving (ter plekke!) van alternatieve media) dat ‘de authenticiteit van een internetvideo waarop buitenlanders worden aangevallen niet bewezen is.’


Volgens het hoofd van de dienst, Hans Georg Maassen, is het ‘goed mogelijk dat de video is vervalst om de aandacht af te leiden van de moord op een 35-jarige Duitser.’ Nee!

Resumerend: over de werkelijke omvang van het rechts-extremisme in Duitsland en hoe dit zich verhoudt tot de demonstranten is nu niets bekend. Feiten hadden al die dingen in een helder daglicht kunnen plaatsen.

Zo spraken AfD en Pegida demonstranten af geen neo-nazi’s te laten meelopen, ze droegen witte rozen en afbeeldingen van slachtoffers van aanslagen. Ik zou de beelden omschrijven als zorgvuldig gekanaliseerde, maar heftige gevoelens. Mensen op zoek naar hun stem in plaats van het afreageren van woede. Dat de media, en alle overpenners in omringende landen, al veronderstelden dat de Chemnitzers geweld zouden gebruiken, zegt meer over hen.

Het was juist de betrekkelijke vreedzaamheid – zeker in het licht van de aanleiding – die opviel en opgetekend had moeten worden maar die beantwoord werd met een bijna demonische agressie van linkse media, en het politieke establishment. Dat wat opviel werd weggelaten, en dat wat het moest zijn werd het verhaal.

In de religie van de linkse (constructieve) journalistiek is Wat Er Gebeurt blijkbaar geen maatstaf meer, geen boodschap die het zomaar ongefilterd haalt naar de mensen. Want stel je voor dat we dan de politieke elite op de tenen trappen, die hebben het al zo moeilijk!


Tot slot, normaal gesproken: wie problemen en angsten ziet en serieus neemt, maakt ze niet groter. Maar probeert ze kleiner te houden. Ik zou persoonlijk willen dat het gevaar van extreem-rechts – dat wel reëel is – daadwerkelijk kleiner wordt gemaakt, door de groep waaruit ze bestaan, de identitaire bewegingen, in alle openheid te isoleren van wie er geen deel van zijn, zoals de meeste demonstranten in Chemnitz. Anders kun je het niet bij de bron aanpakken. En diskwalificeer en dehumaniseer je iedereen die niet de destructieve lijn-Merkel kiest. Ik vind dat velen malen gevaarlijk dan welke skinhead dan ook.

Merkel profiteert momenteel nog van het verschuiven van al haar schuld en haar problemen in de schoenen van iedereen die niet aan haar kant staat. Ze heeft niets anders. Op die persoonlijke puinhoop en de steeds verder oplaaiende frustraties daarover in het land loopt Duitsland al dagen te herkauwen. Dat heeft in de kern niets met ‘heil-Hitler’ roepers te maken, met progroms – of een jacht op mensen. Maar alles met de problemen bovenin.

En het zou mooi zijn als dat ook een keer in de krant kwam. Als constructief begin.