‘Gerrit de Drammer’ heeft geen idee waarom zijn zendingsdrang mensen de neus uitkomt

26 juli 2019

Een kleine blik deze ochtend in de NPO-abyss van Nederland leverde weer bijzondere beelden op. Zoals die van Gerrit Hiemstra, ‘de man zonder aura’, bij Eva Jinek gisteravond. Voor optimale beeldvorming was hij geplaatst tegenover een glunderende ijscoman genaamd Sander Pieter Gladpootjes, die zonder zijn roze petje en t-shirt met ijsje erop uiteraard niet als zodanig voor het publiek te herkennen was geweest. Het was dus maar goed dat hij dat aanhad. Gladpootjes beleefde vanwege de hitte “gouden tijden”, kondigde Jinek in de opening aan, maar Gerrit niet, die was “bezorgd”. Drie dagen hitte is allemaal niets om vrolijk over te doen, dit waren ernstige kwesties.

‘De één zijn brood is de ander zijn dood’ analogie die hier met de ijsboer werd opgevoerd deed me in de verte denken aan de deurwaarder die verdient aan economische malaise. In de verte, want die malaise is (dan) de financiële onzekerheid voor miljoenen huishoudens, iets heel anders dan de hier gepredikte malaise van ‘warmer weer’ of een veranderend klimaat. Een fenomeen zo oud als de planeet dat geen enkele paniek rechtvaardigt. De echte malaise, de ‘crisis’, aan deze tv-tafel is wat mij betreft de aanblik van de dominee zonder god die het klimaat-catastrofisme uitbuit. 

Want ook Hiemstra adviseert bedrijven over ‘de impact van weer door klimaatverandering’ maar heeft nooit openheid van zaken willen geven over zijn verdiensten. Van zo’n lucratieve job, compleet met gratis reclame-zendtijd, krijg je vanzelf wel zendingsdrang ja. De bandwagon zit propvol profiteurs die elke kritiek op hun ‘wetenschap’ smoren en elk zinnig, feitelijk debat over klimaat frustreren met nog meer schepjes apocalyps erbovenop (“100 procent van de klimaatopwarming is te wijten aan de mens”).

‘Twee voor twaalf’ is het roomijs wat door de elite-boeren verkocht wordt, niet de feiten. Hiemstra had het petje moeten dragen van ijsboer Sander! Veel meer dan Sander Gladpootjes in zijn hele leven al scheppend bij elkaar zou kunnen verdienen steekt Hiemstra jaarlijks in zijn zak. Het door de Verenigde Naties en het IPCC opgestookte onheil dat klimaatverandering heet is ‘too big to fail‘ geworden en dient maar één doel: het politieke gezag concentreren, mensen hun vrijheid en zelfstandigheid afnemen en tal van overheidsbemoeienis legitimeren dat compleet los staat van enige rationele, feitelijke zin. Laat staan vooruitgang.

En als we ons nou tóch aan dat ’97 procent van de wetenschappers zijn het eens’ dogma willen vastklampen, neem dan even 17 minuten de tijd om naar deze, uit het IPCC verbande wetenschapper te luisteren. Over feiten gesproken:

Gerrit Hiemstra zou Curry waarschijnlijk wegwuiven, hij heeft genoeg aan zijn eigen ‘werkelijkheid’. Hier zit een man die liever komt klagen over boze tweets die hij bovendien ook niet eens snapt. ‘Tokkies’ hadden hem voor ‘Gerrit de Drammer’ uitgescholden. Wat een mop.

Ontzettend onbegrijpelijk vond Gerrit, want híj kon toch niets veranderen aan de werkelijkheid, sputterde hij tegen Jinek. Een debat met goed geïnformeerde tegenstanders van zijn aannames, daar heeft hij geen zin in. Liever kruipt hij tegen moeke Jinek aan om zich te beklagen over twitterende, werkende mensen die wél diep in de buidel moeten tasten voor Gerrit zijn zendingsdrang. Die de thermostaat maar op 15 graden moeten zetten, de gehaktbal moeten laten staan, een warmtepomp moeten aanschaffen en geen cappucino zonder schuldgevoel meer mogen drinken.

Ik krijg ook een beetje zendingsdrang als ik dat allemaal bekijk. Om u te waarschuwen voor deze charlatans die voor geen enkele rede meer vatbaar zijn maar wel anderen de maat nemen – die terecht boos zijn. Hiemstra beloofde tot slot ermee door te gaan. Jinek: “blijf dat nog maar lang doen”. Dat zullen we nog wel eens zien. Hiemstra is de eerste die met pek en veren de stadspoorten wordt uitgejaagd als deze hoax op een dag aan diggelen valt. Dan is het te hopen voor hem dat hij genoeg gespaard heeft om zijn laatste CO2 uit te stoten in een enkele vlucht naar een afgelegen eiland.