0 Items
€0,00

De stammenstrijd voorbij het D66 filiaal

24 april 2022

De definitie van tribalisme is ‘een toestand van voortdurende stammenstrijd of van collectieve weerstand tegen mensen die geen deel uitmaken van de eigen stam of groep, voortvloeiend uit een sterk gevoel van verbondenheid binnen een stam of groep’. Volgens de oud(?) speechschrijver van D66, Bob de Ruiter is zijn partij daaraan ten prooi gevallen.

Hij mocht gisteren zijn verhaal doen in NRC, en omdat tribalisme NRC ook niet vreemd is worden in de overkoepelende stam (de ‘BV Deugland’) de bezoedelde leden van die stam voorwerp van gesprek. Een zeldzaamheid, meestal gaan ze achter fantoom-vijanden aan: wappies, ‘rechts’, oranje mannen, complotdenkers en eigenlijk gewoon iedereen die ze doorziet.

Enfin, de tribe van Tom-Jan Meeus en andere mainstream sneuneuzen hebben besloten dat D66 onder de bus mag. Terwijl daar veel eerder véél meer aanleiding toe was, maar dat zou journalistieke ijver en autonomie vragen, zeker om daar op te reflecteren met de kennis van nu. Liever gaan de hoofdrolspelers ‘on a sentimental journey‘, klappen ze uit de school over hoe zij het allemaal voorzagen, wilde voorkomen of gaan herstellen.

De D66-fractievoorzitter van Amsterdam heeft de laying low memo nog niet ontvangen. Hij noemde de aanval op D66 in een krant valse ophef “omdat het te goed ging met D66! Een typisch calvinistisch trekje, wat hoog stijgt zal diep vallen.” 

De stamleden likken allemaal op hun eigen manier hun ego, elkaar en dat tafereel wordt breed uitgemeten in de media. Aan de stamtafel zijn ze allemaal tegen grensoverschrijdend gedrag, en onder die vlag voeren ze zuiveringen door in hun eigen gelederen, lees: corrupte netwerkjes die soms een beetje onoverzichtelijk worden en van schandalen imploderen. 

De Ruiter is een nogal meelijwekkend figuur als ik het zo lees. Hij woont behalve in Portugal (wie niet tegenwoordig?) vooral nog in de tijd dat Hans van Mierlo hem “Bobbie” noemde, “toen D66 boven de partijen wilde staan”. De Ruiter gelooft in “conflict vermijdend debatteren, open staan voor anderen, een partij met een constructieve ziel”. De memo die nog geschreven en rondgedeeld moet worden is dat dit nooit gaat gebeuren. 

Met zijn “terug naar van Mierlo” gejammer zijn we getuige van het wensdenken dat zo kenmerkend is voor de “opa vertelt” babyboomer. Vertellen alleen is niet genoeg, nee iedereen moet het verhaal ook blijven naspelen voor hem, van die verbinding en geen conflict en de “ziel”. Een voortzetting van een brandend huis negeren.

Want blijkbaar zijn de concréte, meetbare effecten en resultaten van pakweg tien jaar D66-beleid hun business as usual: de orgaanroof, de foetusroof, de kinderroof, de bejaardenroof, het hele concept van voltooid leven überhaupt, het wokisme, het klimaatcommunisme, de Gulags voor boeren, het prikken van kinderen met experimentele rotzooi, het links-activisme van hun rechters, de anti-vrouwen agenda, de anti-mannen agenda, het transhumanisme, die hele uncanny valley. Beleid van humanoïde robots die teveel op echte mensen proberen te lijken.

Ik denk dat Hans van Mierlo daar meer moeite mee zou hebben, met de afwezigheid van daadwerkelijk handelen in de wereld op basis van ideeën die de mensheid helpen in plaats van verarmen. Vanaf zijn wolkje ziet hij ze ronddolen in hun spiegelpaleizen, fantasieën en publieke ruimtes, in functies die ze als een jas aantrekken, om niet in duizenden stukjes uiteen te vallen.

Wat hoog stijgt zal diep vallen, dat geldt ook voor het kwaad dat op de troon wil. De diepe val is een kwestie van tijd, en berg je maar, want we zien nu alleen nog de íngehouden nijd.