Het is weer zover. Nederlandse eindexamenleerlingen die vasten omdat Islam gelovigen ook fysiek wil laten lijden onder hun onderworpenheid mogen overal komen vertellen wat een zware, maar belangrijke tijd het voor ze is. Afshin Ellian ergerde zich vorig jaar al aan het toenemende enthousiasme in de media: ‘Ramadan is Allah’s geweld tegen het menselijk lichaam.’
Uit de Volkskrant van 14 mei jl.:
Tussen toekomst en een barbaars, ongezond en maatschappij ontwrichtend gebruik kiezen. Wat een interessante worsteling – een die we (niet eens in die mate) in het Westen al eeuwen geleden afsloten met de Verlichting, de reden waarom Nada nu haar examen kan doen. In een van de welvarendste landen van de wereld, waar vrouwen mogen werken, vrije partnerkeuze hebben, toegang hebben tot elke opleiding. Een unicum in de menselijke geschiedenis.
Maar nee, je kansen maximaliseren om zo’n leven veilig te stellen, bijvoorbeeld door de gebruiken van woestijnreligies en de instrumenten van totalitaire machtstructuren de rug toe te keren, desnoods voor twee weken, dat nooit. Dan maar achter de kassa. Of een baan dankzij je hoofddoek bij de Groene Amsterdammer.
In die zin worden islamitische jongeren eerder voorbereid op een vanzelfsprekende toekomst waarin het krijgen van privileges middels het veinzen van religieuze ‘worsteling’ – evenals het klagen over vooroordelen, racisme en ‘ongelijkheid’ lucratiever is dan een mooie cijferlijst.
Ramadanjournalisten manoeuvreren opzichtig tussen nonchalance en enthousiasme
En dan die obligate ‘keuze’-retoriek in de media, om je dood te ergeren. Want als islamitische leerlingen al geen ramadan zouden willen doen dan komen we dat helemaal niet te weten. Promotie van deze fysieke onderwerping aan een politieke ideologie is key. Het is ‘heel bijzonder’ wat moslims doen – flink en moedig. Het respect is niet aan te slepen. Ramadanjournalisten manoeuvreren opzichtig tussen nonchalance en enthousiasme over het vasten zodat het idee inslijt: we zijn helemaal niet bewust of onbewust bang voor de islam, echt no way.
Als er al objectieve feiten over gezondheidsrisico’s en gevolgen voor deze eindexamenleerlingen worden vermeld dienen die vanzelfsprekend slechts de creatie van De Oplossing: het examen verzetten. Wat over een of twee jaar wel zal gebeuren.
Het feit dat vaardigheden zoals korte- en langetermijngeheugen, logisch nadenken, ruimtelijk inzicht en reactie- en concentratievermogen drastisch achteruitgaan als je niet eet, is nu immers geen relevante kennis die voorrang heeft op de geloofsworsteling van een religieuze minderheid behalve als er ruimte moet worden vrijgemaakt in de agenda’s van de meerderheid.
Deze jongeren verdienen een interventie
Als we jongeren dronken hun eindexamen lieten doen (met dezelfde cognitieve gevolgen) noemden we het mishandeling, nu noemen we het ‘betrokkenheid’. Hersenen kunnen geen energie opslaan, zo simpel is het. En geen vocht drinken, terwijl de kandidaten daarvoor misschien nog een tijd op de fiets hebben gezeten, stress hebben en weinig hebben geslapen? Er liggen mensen op de IC die zich beter voelen dan deze ‘eindexamenkandidaten’.
Wat deze jongeren verdienen is een interventie, maar die komt er niet, want iedereen is doodsbang om hun ouders erop te wijzen dat vasten onverantwoord is, en dat hun docenten niet zes jaar hebben staan lesgegeven om een onvoldoende uit te delen. Maar het blijft bij wat losse flodders.
Leraren en schooldirecteuren die nog het lef hebben om ouders op te roepen om hun kinderen vooral te laten eten, riskeren een rel. Zoals gebeurde bij schooldirecteur Chris Grauw. ‘Scholen zijn bang om ouders en leerlingen met een islamitische achtergrond voor het hoofd te stoten.’
Ramadanjournalisten en iedereen die denkt dat er een soort feestje gaande is, dragen bij aan de onderwerping van een heel land aan een worsteling en een religie waar niemand op zit te wachten. Het intellectuele ‘vasten’ van het Westen is al erg genoeg. Ramadanjournalisten, stoot ons weer voor het hoofd.