‘Ze dachten dat ze vrij waren’ – Jouw QR is niet jouw mening

‘Als je begrijpt waarom mensen de QR-pas weigeren, dan ben jij ook tegen de QR-pas. Denk daar maar eens over na’. 

Deze opmerking van mij op Twitter vanochtend deed precies wat ik dacht dat het zou doen. Mensen snapten hem – of niet. Voor wat betreft die laatste groep: ik moet de eerste persoon nog tegenkomen die zowel feitelijke argumenten tegen de coronapas kan noemen en dan de voordelen er bovenuit kan tillen. Onmogelijk. Maar los daarvan, ze proberen het niet eens. 

“Het is vrijheid.

Het is gemak.

Het is … hier uit komen.” 

De QR-pas is medisch gezien bewezen nutteloos, je kan net zo goed een smurfenmuts opzetten – voor de vrijheid, voor het gemak, om hier uit komen. Daarover is geen enkel misverstand meer, ook niet onder experts. Gaat dit nieuws nu als een lopend vuurtje rond? Nee. Want ‘we mogen weer’. Wij minus de zij, welteverstaan.

Maar dat deert onze ‘wij’ niet. Iedereen die de fascistische QR-pas gebruikt of controleert zal alleen anderen zien die ook gebruiken of controleren, zo ligt het er nu voor.

‘Versoepelingen’: koffie drinken bij de HEMA ‘dankzij’ dwang- en controlemiddelen is geïsoleerd in groupthink de hel gezellig maken. In een homogeen ‘versoepelde wereld’ ziet de volgzame massa haarzelf niet: haar eigen angst, banaliteit en haat. Ze ziet niet dat de wereld ‘waarin weer meer mag’ compleet veranderd is, onherkenbaar is geworden, een schim. Mensen met hun mondkap, vaste zitplaats, paspoortcontrole, afstand tot anderen, booster, quarantaines en wachtrijen om te testen zijn in kritische zin voor elkaar in rook opgegaan.

De andere kant, de QR-lozen, lopen steeds minder door het filmbeeld heen. In het café, in het theater, tijdens de wintersport of stedentripjes is de verandering van de Totale Verandering dan ook niet waarneembaar. De vormen, gebouwen, stemmen, straten zijn hetzelfde, maar de geest die vertrokken is wordt niet opgemerkt. In samenzang verdwenen.

“When everyone is transformed, no one is transformed,” schreef Milton Mayer in “They thought they were free” (1955). Lees die tekst deze week. Mayer sprak Duitsers na de oorlog over hoe het zo ver had kunnen komen. 

Als iedereen een wapen draagt, heeft niemand meer een wapen. Als iedereen dwaalt, dwaalt niemand meer. Dit is de vervoering van de massa, de vrije val neerwaarts en de enige verklaarbare reden om het niet te snappen. Maar dat is nog geen excuus.

Weigeren te zien dat de QR-pas een hinderlaag is, een aanslag op de menselijke vrijheid die zowel van binnenuit – vanuit onze eigen ziel, als van buitenaf – via draconische maatregelen, bespottelijke voorwaarden en valse dilemma’s, kapot wordt gemaakt, is de keuze voor ieders rampspoed. 

Dat ik de QR-pas niet wil, maar jij wel, “that we can agree to disagree”, sorry maar dat is niet genoeg. De QR-pas om naar de kroeg te kunnen is niet jouw eigen mening of keuze. Het is medeplichtigheid aan een onderdrukkend regime, een transformatie die velen gelukkig van een afstandje wel kunnen zien. Die hun smurfenmuts afwerpen, omdat er anders geen samenleven meer is. Of is dat niet meer het doel?

Sietske Bergsma

Ik ben jurist/journalist en schrijf vrijpostig en grondig over de grote thema’s van deze tijd. Met belangstelling of plezier gelezen? Doe een donatie voor het vrije woord. Dank!

p.s. Vanaf deze week loop ik met deze trui. Hij moet natuurlijk af en toe gewassen worden, maar het idee is dat hij aanblijft tot het klaar is.