Wereldleiders Schapen Ons Na

Ik begrijp politieke wereldleiders en hun opportunistische loopjongens steeds beter. Wij (‘het volk’) willen namelijk niet perse geregeerd worden maar geleid, zo blijkt. Een volk wat graag een aai over de bol wil en instructies hoe te leven (of vooral niet te leven) straalt overgave uit, om het even aan wie.

De concurrentie op het politieke toneel gaat dus niet om wie de beste ideeën heeft, wie de gunst van de kiezer krijgt maar om wie de losgelaten wil van het volk het beste kan aanvoelen en uitbuiten. Dat uitbuiten ligt logischerwijs in het verlengde, want wij zullen het amper merken: tussen blind volgen en alles weggeven ligt geen keuzemoment meer.

Wie alles weggeeft – aan grondrechten, autonomie en zelfbeschikking – kan zich bovendien best goed daarover voelen, opgelucht. Eindelijk kunnen we dan ons giftige afval lozen, het levenslang opgekropte ongenoegen, de gemiste kansen, de rancune over andermans succes. Zodra niemand meer vrijheidsrechten heeft is dat al een probleem minder. Zeker als je zelf nog wel over de financiële of sociale voordelen beschikt. Ze hoeven niet meer gedeeld te worden.

Wij zijn niet gelukkiger op die manier, niet menselijker of beter uitgerust voor de toekomst, maar de spirituele leegte van deze tijd grijpt liever naar het medicijn van de collectieve ellende. Het verlost de massa van de vermoeidheid die komt met het ‘in de wereld zijn’. 

Ik begrijp de wereldleiders dus wel, ze doen slechts wat we vragen. Het volk krijgt de leiders die het verdient, is de bekende uitspraak. De enige afspraak die er in die samenwerking is, is dat dit geheim blijft. Daarom wordt er de hele tijd geroepen dat het coronabeleid ‘een rommeltje’ is, dat ‘ze niets kunnen’!

Dat is eigenlijk de schreeuw om voort te maken met de vlekkeloze uitvoering van onze onderwerping. Het blinde vertrouwen wil niet stuiten op knulligheid, want dat is hinderlijk, aan dit geklooi geef ik mijn ziel niet weg! Er moet schoonheid in de Grote Omwenteling zitten. Wereldleiders hoeven geen goede dingen voor ons te doen weten wij, ze moeten zó slim zijn dat ze ons bevrijden richting de onderdrukking, die als een bevrijding voelt, zonder dat we er zelf de hand in hebben gehad. Of het kunnen bevatten.

Sietske Bergsma

Ik ben jurist/journalist en schrijf vrijpostig en grondig over de grote thema’s van deze tijd. Met belangstelling of plezier gelezen? Doe een donatie voor het vrije woord. Dank!