Ik schreef een open brief aan de Keizer, een parodie op het sprookje. Over de elites, de ver boven het volk verheven machthebbers, die onafgebroken veinzen de planeet te redden van de ondergang en graag anderen de les lezen, maar blind zijn voor hun verdorven innerlijk.
“Men heeft het over u,” begin ik. “Dat u er steeds mooier bent gaan uitzien. Dat u strijdt tegen onrecht op het wereldtoneel, democratie beschermt en tegen haat en uitsluiting bent. U wilt dat een ieder zichzelf kan zijn en dat de wetenschap gerespecteerd wordt, dat onzin en kwaadsprekerij worden verbannen.”
Maar klopt dat beeld wel? Er lijkt iets lijkt te breken. “Niet in uw hart, of wat er dan ook klopt in uw majesteitelijke borst, maar in uw spiegel.”

Ik ben jurist/journalist en schrijf vrijpostig en grondig over de grote thema’s van deze tijd. Met belangstelling of plezier gelezen? Doe een donatie voor het vrije woord. Dank!