Toespraak JFVD: ‘Angela Merkel is een boom die zich niet laat snoeien en iedereen in schaduwposities dwingt’

Toespraak op 8 juni 2019 tijdens het JFVD-congres

De Duitse filosoof Friedrich Nietzsche zei eind negentiende eeuw: ‘Als je lang in een afgrond kijkt, kijkt de afgrond ook bij jou naar binnen.’ Wat bedoelde hij daarmee? Hij bedoelde dat de mens die gedreven is door ressentiment over zichzelf (in plaats van honger naar de waarheid) op zoek gaat naar de oorzaken voor zijn ellende buiten zichzelf. En in wat een gevecht met monsters wordt, wordt hij zelf ook een monster. 

Als dit je attitude is, zegt Nietzsche, dan word je een expert in overal monsters zien. ‘Racisme, patriarchaat, milieuvervuiling, klimaat, het Westen, het kapitalisme, het Christendom, de man! Je wordt het monster wat Nietzsche “de morele heilige” noemde. Die monsters zijn de ergste, en ze zitten anno 2019 in de Duitse bondsdag (onder andere).

Bedankt voor deze uitnodiging om voor jullie kort te mogen spreken over mijn persoonlijke ervaringen met Duitsland en de politiek van ‘Wir Schaffen Das’ die een ongekende breuk en polarisatie in Europa teweeg heeft gebracht en waar lessen uit getrokken moeten worden. Dit is misschien een wat somber begin, maar ik beloof jullie, optimisme zal ook doorklinken in mijn verhaal, al was het maar omdat jullie, de nieuwe dissidenten van deze tijd, het zo verdienen.

Ik ben van oorsprong jurist, student van onder andere Paul Cliteur (maar ook een hele hoop linkse leraren). Ik schreef voor de universiteitskrant in Leiden, doceerde strafrecht, was vier jaar advocaat, kreeg twee zonen en koos een aantal jaar geleden voor een wat meer ‘Europese levensstijl’ — een sabbatical uit de B.V. Nederland. Nu schrijf ik voor TPO en mijn blog The Fire Online, om ‘de afgrond’ van commentaar te voorzien. Ik kwam in Berlijn aan op (wat bleek) de vooravond van de ‘Willkommenskultur’ — en wat er Toen Gebeurde Zal Je Verbazen — de persoonlijke vrijheid die ik er vond werd eigenlijk meteen overschaduwd door een soort weg-met-ons in het kwadraat. Hoe is dit mogelijk dacht ik? 

Ik heb een drietal suggesties. Enerzijds het collectieve schuldgevoel, ten tweede de gijzeling van de rede en ons gezonde verstand (uit naam van EU, klimaat, en multiculturalisme) en tot slot het op drift geraakte partijkartel dat geen enkele aansluiting bij gewone mensen meer heeft, en de gewoontegetrouwe kiezer tot de laatste snik probeert te behouden. 

Schuldgevoel

Van een land als Nederland waar iedereen het hart op de tong heeft, waar je in twee jaar een nieuwe partij uit de grond kunt stampen, ging ik naar een diep getraumatiseerde en vastgelopen samenleving, geleid door technocratische machtspolitici, brave volksvertegenwoordigers en een hoop ja-knikkers in de media — die allemaal een beetje democratie nadeden, zo zag ik het. Want behalve de AfD is er sinds de val van de muur geen ‘populist’ in de buurt van een microfoon gekomen. De Duitser gelooft echt in ‘het systeem’, in het ‘debat’ en ‘de regels’, zolang het er maar statisch en gecontroleerd aan toe gaat. Geen fratsen, en zeker geen ‘rechts’.

Met al die zekerheid en voorspelbaarheid stamp je een goed draaiende auto-, machine- en staal-industrie uit de grond. Maar de keerzijde is dat de mensen weinig tot geen zelfreflectie kennen over hun diepere motieven, zoals ik ook in persoonlijke contacten ontdekte. 

Maar dat is ook niet nodig, denk ik. Er is immers maar één reflex en maar een echt verantwoordelijkheidsgevoel die dit alles al ondervangt en dat is ‘gegen rechts’ zijn. Eerst tegen de nazi’s, en wegens succes verlegd tot alles rechts van de SPD, de sociaal-democraten. En zeker de AfD. ‘Tegen rechts zijn’ komt terug in partijcampagnes van links, en minder uitgesproken in overheidsbeleid, onderwijs en zelfs de gezondheidszorg. Zo las ik in een apothekersblaadje bij de huisarts dat ‘rechtse mensen te herkennen zijn aan hun kapsel, aardige gedrag en stille, verlegen kinderen die thuis vreselijke dingen horen’.

Ook die degelijke industrie zelf zit nu op de bandwagon ‘tegen rechts’ en roept op tot ‘diversiteit en inclusiviteit’. Ze zegt eigenlijk: wij moeten al die idiote klimaatdingen gaan doen waarvoor we hopelijk geld krijgen als we ons links en pro-EU gedragen. Échte linkse vrijheidsactivisten, nog uit de DDR tijd worden nu op affiches in de stad ‘opruiers’ en ‘extreem-rechts’ genoemd. Een biercafé bij mij in buurt werd met stenen bekogeld door Antifa omdat de Finse eigenaar een foute vader zou hebben gehad in de oorlog. En wekelijks kom ik wel terecht in kleurrijke demo’s en dansparades waarvan ik denk: nog nooit zoveel feestende mensen gezien die bang voor iets zijn! Het lijkt wel een massapsychose! Het Duitse schuldgevoel is van verklaring naar excuus gegaan om alles wat de waarheid over de huidige situatie aan het licht brengt te smoren. En Antifa is Merkels knokploeg om dat vooral zo te houden. 

En wat een schoffering is het, om het “aanpakken van nazi’s” door allerlei boos-linkse meutes op dezelfde hoogte stellen als de oorlogshelden die we deze week herdachten in Normandie. Omdat ze nu in feite het ideologische conformisme via intimidatie en censuur proberen af te dwingen. Dat wat nazisme nou juist mogelijk maakte.

Duitsers in de politiek denken nooit: laten we eens bij ons zelf beginnen en het verleden verwerken, de nieuwe generatie niet opzadelen met ons gestaar in de afgrond. Ik schreef ooit: Duitsers zijn de suppoosten in hun eigen historisch museum, ze willen hartstochtelijk bewaken wat ze ooit fout deden, zodat ze nu niet fout hoeven zijn. Alsof het zo werkt.

De gijzeling van de rede

Dat ‘Hitler meer terug is dan ooit’ (zoals een Joodse columnist mij vertelde in een interview) is onderdeel van een grotere massapsychose. Een die de rede, ratio en ons gezonde verstand heeft gegijzeld, niet alleen in Duitsland. En mensen opzadelt met identiteitspolitiek, slachtoffercultuur, censuur, klimaathysterie, ondersteboven voorstellingen van de werkelijkheid en politieke correctheid van Orwelliaanse proporties. Zo is in Duitsland ‘biologisch’ goed, maar gentechniek slecht, Klimaatverandering leidt tot onze ondergang, maar zoiets simpels als windmolens zijn dan de redding. Kernenergie is gevaarlijk, maar ongecontroleerde massa-immigratie is dat niet. Het aftreden van Merkel eisen in een demo is ‘slecht’, het plunderen en in brand steken van Hamburg tijdens de G20 ‘goed’. Het posten van ‘haat’ op internet jegens islam of andere niet-Westerse invloeden is ‘slecht’. Kinderen massaal op pad sturen met Greta voor de Brandenburger Tor die roept ‘ik wil paniek zaaien’ is ‘goed’. Aldus de media en de officiële mening van het gros van de mensen, die – zo blijkt uit onderzoek – niet meer durft te zeggen wat ze denkt.

En feiten doen er niet toe. Want de mislukte Energiewende is dan wel mis-lukt maar wel goéd, de gewone burger in het Oosten stemt dan wel AfD omdat hij zijn werk en inkomen bedreigd ziet door immigratie, maar hij is toch slecht.

In het begin dacht ik nog wel eens: ‘hé een schandaal, maar die werden sneller weggestreken dan je met je ogen kon knipperen (en in Nederland hoorde niemand er over, want de Nederlandse pers schreef de Duitse over). Zo was er het BAM-schandaal, vergelijkbaar met de IND nu, het ‘fake news’ Relotius-schandaal, het ARD-framing manual schandaal en dan nu de leugens over ‘het jagen van buitenlanders’ in Chemnitz. Dan twitterde ik: ‘nu is het klaar met Merkel’, maar nee hoor. Merkel is een boom die niet gesnoeid wordt en alle andere planten in rare hoeken dwingt en schaduwposities geeft. 

Partijkartel

Mijn derde en laatste punt. Het schuldgevoel en het verlies aan rede en onze Westerse veekracht zijn nog niets vergeleken bij de grotere gevolgen daarvan: De op drift geraakte middenpartijen die onder leiding van Angela Merkel na wir schaffen das een duikvlucht namen. De linkse propaganda heeft zo goed gewerkt dat de helft van jongeren nu extreem-links stemt. Bremen is na Berlijn de volgende stad die extreem-links wordt. Zelfs het rijke Beieren is nu links. Enzovoort. Een reflex die om redenen net genoemd niet doorslaat naar rechts. En daarom zo anders is dan de rest van Europa. 

Maar het kartel is wankeler dan ooit. Na het flinke verlies bij de Europese verkiezingen kwam Merkel dan deze week eindelijk met een mea-culpa. De directe aanleiding: een 26-jarige YouTuber met blauw haar genaamd Rezo was het kartel binnengedrongen via dat drommelse internet met zijn “EU-poltiiek ist fucking langweilig”. Daar waren ze zo van geschrokken dat ze spontaan ‘censuur’ riepen maar zoals kenmerkend in communistische eindtijden kozen ze voor: “als jullie willen dat we iets anders worden, worden we iets anders!” 

Merkel luistert naar iedereen die haar trein kan laten voortdenderen. ‘Nou dan worden we toch extreem-links!’

Het echte populisme in Duitsland zit dus daar, daar waar extreem-links een gooi naar de macht doet met guerrilla-campagnavoering, een juichende MSM, Antifa, en een verbond met grootbedrijf en EU. Dé manier om Merkel te groomen. Zoals een Duitse schrijver het mooi samenvatte: Mitte-Links-Elitär-Popularitäts-Populismus. Precies wat Rutte ook doet in feite. Het morele ‘heilige’ gelijk koppelen aan wat lijkt op noodzakelijke beweging richting stabiliteit. Maar in feite meer hegemonie en onderwerping aan islam, de staat en de politiek correcte regels is.

De wanhoop van de navelstaarders en de liegende elite is in ons voordeel. Vrijheid is namelijk ook een mindset, een keuze en niet een RECHT dat je moet krijgen van de staat, een toestemming van vrienden en familie. Vrijheid is tijdig erkennen dat we niét in een democratische rechtsorde leven zolang afwijkende meningen worden vervolgd of buitengesloten.

De meest gezonde mens, vond Nietzsche, is hij die het leven liefheeft, en de eeuwige herhaling van goed en kwaad niet vreest maar de individuele uitdaging omarmt. Alleen die mens is bestand tegen de waarheid en zal haar niet afwijzen. Veel succes in jullie politieke en maatschappelijke levenswandel, geniet en koester de vrijheid om het verschil te kunnen maken en wees niet bang voor de afgrond. Die is zo diep als je hem zelf wilt graven.