Prikspijt een feit, daarna volgt de nijd

Een beetje compassie is nu meer dan ooit nodig. Voor de mensen die dubbel gevaccineerd en wel de camper hadden ingepakt, de vliegtickets op zak hadden samen met hun dertien PCR-testuitslagen voor het hele gezin of al hun vakantiegeld hadden uitgegeven aan kaartjes voor festivals. Compassie, ook gewoon een beetje uit eigenbelang. Want het is niet niks om je medemens zo verdwaald te zien.

De summer of love gaat niet door, helaas pindakaas. Ik wist trouwens niet dat de ‘summer of love’ (a.k.a. ‘slutty summer’) ook al een soort evenement was dat de deuren kan sluiten. Blijkbaar wel. Blijkbaar kunnen de hormonen en gemoederen tot bedaren worden gebracht door een paar honderd positieve zelftests, die nota bene gedaan waren als voorspel van die summer of love. Als de jeugd zich zo voorbeeldig had gedragen in de jaren ’80 was er nooit AIDS geweest! 

De vrijage met het leven is even gepauzeerd, zo heet dat. Rutte spijt het heel erg dat hij de versoepelingen te rooskleurig had voorgesteld. Het spijt hem niet dat hij het volk keihard op het hoofd slaat, met de zoveelste frikadel valse hoop. Het spijt hem eigenlijk dat die zoveelste vernedering en bestraffing niet had gehoeven als wij ons een beetje hadden ingehouden. Hij had gewoon die vrijheid nooit zomaar mogen geven, in goed vertrouwen. Kijk nou wat ik jullie wel moét aandoen.

Hoe nu verder met dit volkje, lijkt het duo Rutte en De Jonge te zeggen. Het is hopeloos vinden ze, zolang de prikken er niet in blijven gaan. Ook in de Biblebelt is de GGD druk met bekeren. In de Biblebelt weten ze alleen al lang dat als de prikken er wel ingaan er geen verlossing komt. Dit spelletje burgertje pesten gaat veel te leuk. Velen zagen dit van mijlenver al aankomen, dat het niet stopt. Nooit. Totdat wij er mee stoppen. Ze blijven de kaart rood kleuren, donkerrood en zwart totdat we gaan zien dat het bloed dat hier wordt uitgebeeld ons moet alarmeren, niet elkaars verkoudheid.

Waar komt dat eigenlijk vandaan, dat mensen denken dat al ze maar lang genoeg debiele, zinloze dingen doen dat op een dag de circusdirecteur zegt: ok, genoeg. De show is over. 

De show is volop bezig, en ik zit nu te kijken naar een proloog van de prikspijt. “This girl is on Pfizerrrr” (vrij naar Alicia Keys) poste een bekende van mij nog deze week. “Nu alles weer normaal”, stond er onder. 

Nou nee dus. De vraag is niet óf er prikspijt komt maar wanneer en hoe dat wordt afgereageerd.

Compassie is nodig om de nijd – die komt met spijt – in te tomen. Want als boosheid zich gaat richten op zondebokken dan weten we wel hoe laat het is. De overheid zal met alle liefde die zondebokken aanwijzen. Want dat we elkaar weer vinden in het besef dat we al die tijd vreselijk zijn voorgelogen, dat is een A-status besmettingshaard die pas echt de nachtmerrie van de macht is. 

Sietske Bergsma

Ik ben jurist/journalist en schrijf vrijpostig en grondig over de grote thema’s van deze tijd. Met belangstelling of plezier gelezen? Doe een donatie voor het vrije woord. Dank!