0 Items
€0,00

Karl Marx riep op tot geweld, en roept nog steeds op tot geweld

2 mei 2018

‘Karl Marx had het juist!‘ De 200-ste geboortedag van Karl Marx blijkt een heuze coming-out voor Marxisten.

Coming-out of de hoofden van ‘rechts’ blijkbaar, die volgens ‘links’ slechts een ‘samenzwering’ ziet in het gewoon nooit verdwenen destructieve gedachtegoed van de man die utopische, radicale gelijkheid nastreefde uit groezelige rancune.


De reden waarom ‘rechts’ het vaak ‘cultuur-marxisme’ noemt is om een onderscheid te maken tussen klassiek marxisme dat zich – in theorie – bezighield met het herverdelen van productiemiddelen, de klassenstrijd en de omstandigheden van fabrieksarbeiders in het tijdperk van de industriële revolutie. Het verdelen van mensen in ‘onderdrukkers’ en ‘onderdrukten’ heeft echter (noodgedwongen) zijn focus verlegd, maar de kern blijft hetzelfde. Het marxisme in 2018 luidt: ‘Witte mensen – met name mannen en Christenen – zijn onderdrukkers en minderheden/vrouwen/zwarten/LGBTQI’s zijn de onderdrukten.’

Onderdrukkers in toom houden

Volgens de marxisten (toen en nu) moet iedereen zich hiervan “bewust” worden – een instrumenteel, psychologische spel dat feiten wegdrukt en alle mensen onzeker maakt in plaats van alert, kritisch en (werkelijk) vrij. Vooral de ‘onderdrukkers’ moeten in toom gehouden worden, aangezien zij de quasi-onderdrukten moeten bevestigen in hun marginale positie (zodat ze in ‘opstand’ kunnen komen) Ook universiteiten in Nederland bieden momenteel cursussen aan om te ‘dekolonialiseren’, ‘ontmannelijken’, ont-witten en wat al niet meer.


Dit is allemaal Marx, het sentiment achter zijn ‘opstand’. Marx gaf zelf toe dat zijn ideeën niet alleen toegepast hoefden te worden op de arbeidersklasse en de bourgeoisie. Ze waren een brede, multi-interpretabele manier om naar de wereld te kijken. Marx vond namelijk dat je het onderscheid tussen onderdrukkers en onderdrukten altijd moest toepassen op de huidige situatie. In die zin kun je eigenlijk betogen dat er inderdaad geen cultureel marxisme is, maar alleen maar marxisme in zuivere zin.

Makkelijk sukkels dingen laten geloven

Om ons heen zien we dat deze denkziekte – elke toevlucht tot wat voor marxisme dan ook – opnieuw vat heeft gekregen op veel jonge mensen, de media (clickbaits! want lekker gek en toch policor), laffe politici en talking heads die zien hoe makkelijk je sukkels kunt laten geloven dat er mis is met hen. 

Het romantiseren van Karl Marx zou voor debat moeten zorgen omdat na 100 miljoen doden wereldwijd, veroorzaakt door Grote Leiders met het onleesbare maar toepasbare Communistisch Manifest van Marx in de hand, er een behoorlijke red flag is. Door de vingers zien omdat ‘de bedoelingen toch goed waren?’ Nee.

Varen op zelfverloochening dat alleen vol te houden is door anderen te kleineren

Marxisten koesteren een fantasie die blijkbaar verkoopt en feiten irrelevant maakt. Daarom is het nog springlevend. Het vaart op het soort zelfverloochening dat alleen vol te houden is door anderen te kleineren. Omdat de waarheid is dat je best iets van je leven kunt maken – mensen weten dit ook. Het is dit weten dat de leugen verscherpt en zo destructief maakt. Het is waarom feministen, GroenLinks types, afkerige intellectuelen, Bij1, Raden voor Cultuur en andere diversiteitsclubjes de regels van de logica tarten, de waarheid op zijn kop zetten.

Allemaal Marx.

Terug naar zijn verjaardag. China schenkt de Duitse stad Trier – de geboortestad van Marx – een vijf meter hoog bronzen beeld deze week. Althans, dat is het officiële verhaal. China heeft verklaard dat Trier zelf vroeg om het beeld. Alsof hij een geweldige man was, terwijl hij opriep tot geweld, haat en een uitgesproken antisemiet en racist was.

Hubertus Knabe, directeur van het DDR-museum Hohenschönhausen in Berlijn, heeft het zelfs over ‘een schandaal’ –  al die aandacht. “Het is moeilijk te dragen voor de vele slachtoffers van het communisme, dat nu zo’n monument opnieuw wordt onthuld in een westerse, Duitse stad.”

Een “geweldig geschenk is voor de meest geweldige zoon van de stad Trier”

EU-dwaallicht Jean Claude Junker zal het beeld gaan onthullen, tot grote afkeer van velen. Marion Smith, directeur van de ‘Victims of Communism Memorial Foundation’ zei in reactie op Junkers voornemen: “De filosofie van Karl Marx heeft, toegepast, een van de grootste episodes van menselijk leed in de geschiedenis geschapen.”

Wordt dit moment aangegrepen om over de gevolgen van Marx zijn ideeën te spreken? Nee. Mensen te onderwijzen? Discussie te voeren? Nee. Op de website van de stad Trier staat dat de donatie van China een “geweldig geschenk is voor de meest geweldige zoon van de stad Trier”. Ze noemen hem een ‘filosoof’ en een ‘denker’. Ze prijzen Karl Marx en ontkennen daarmee dat hij een hatelijke leugenaar was die bezeten was door jaloezie voor mensen met een succesvoller, productiever bestaan.

Marx was helemaal geen filosoof

In de boekwinkels in Berlijn ligt Marx momenteel in de etalage. Hoe kun je zulke dikke boeken over die zielenpoot schrijven, denk ik steeds.

 

Hij was helemaal geen filosoof, misschien een sofist, maar zeker geen denker die sociale dynamiek wilde begrijpen, of hoe productieprocessen verbeterd konden worden en mensen beter geholpen. Hij zei dat het de ‘plicht van alle arbeiders was om met geweren, pistolen en munitie te pakken wat hen toebehoorde, en de macht te grijpen’ (uit: Karl Marx, Address to the Communist League (1850). p 67).

Hij verdeelde iedereen in marginale groepjes, al naar gelang wie de meeste of minste koeien en geiten bezat. En hij verkondige de meest kwaadaardige leugen ooit: dat er onderdrukking bestaat zonder onderdrukking: het kadootje dat we nu terugkrijgen in welvarend, gezond en gelukkig 2018.

De wereld zit vol met jaloerse mensen

Het idee dat mensen die succesvoller zijn omdat ze slimmer zijn, hard werken of door hun geboorteplaats meer geluk hebben iets verschuldigd zijn aan mensen die de hele dag in hun bed liggen, of minder slim zijn of minder geluk hebben is wat het Marx-vuurtje hoog houdt. Die ‘filosofie’ van Marx richt zich immers rechtstreeks tot mensen die door het leven gaan met precies dit gevoel van ressentiment, die menen een vanzelfsprekende aanspraak te kunnen maken op wat anderen (ogenschijnlijk meer) hebben.

De wereld zit vol met zulke mensen. Humaan zou zijn om deze mensen een baan te geven, ze productief te maken en daarmee een zinvol bestaan te geven. Als dat niet lukt geef je ze een uitkering – maar onder geen beding toestemming tot geweld. Of macht.

Onderdrukt door een soort onzichtbaar mechanisme

Karl Marx maakte misbruik van deze mensen, zoals we nu ook misbruik maken van mensen door ze een onderdrukte rol aan te praten (moslims, zwarten, homo’s, transgenders), ze als instrument voor onze eigen haat en jaloezie te gebruiken.

Hij liet mensen geloven dat ze onderdrukt werden door een onzichtbaar mechanisme dat nooit gespecificeerd werd in zijn ‘filosofie’ – en nog steeds niet. Althans niet op grond van feiten, zoals biologie, natuur, ervaring en de rol van ieders individuele strijd in het leven. Het leven schept onrecht en verschillen, daar kan niemand op grote schaal iets aan doen. Je kunt alleen in het klein je best doen. Marx wilde deze waarheid vermorzelen. Leugens leiden tot genocide, dat is de les.

Leugens leiden tot genocide

In het oprichten van een standbeeld, in het loven van ‘de filosoof’ en in de hedendaagse verdeel- en heerspelletjes van linkse intellectuelen, SJW’ers en iedereen die graag vals speelt in het leven, zien we dat marxisme geen ‘samenzweringstheorie’ is (een beschuldiging die precies past in het defameren van iedereen die het doorziet), maar een dekmantel, zoals het dat ook was voor Karl Marx zelf.

Hoe de mantel tijdens het 200-ste verjaardagsfeest een beetje afglijdt, zie je in de lofuitingen die nu worden gepubliceerd. In de VS wordt ‘de kritische geest’ van zijn filosofie gevierd, “zoals we die terugzien in MeToo en Black Lives Matter.”


Dit heeft meer van een bekentenis, dan een ‘gelijk’ geven. Iedereen kan zien hoe subversieve ‘mobs‘ als #MeToo en ‘Black Lives Matter’ de maatschappij verscheuren, racisme, seksisme en achterdocht kweken en menselijke relaties vernietigen. Het ‘gelijk’ van communisten betekent dat hun machtsovername werkt – hun methode. Niemand geeft maar een haar om het lot van zwarten of vrouwen, zoveel is duidelijk.

Op micro-niveau herken ik dit terug. Op de markt in Berlijn spreek ik op de dag van de Arbeid met een paar jongens en een meisje, “Trotskisten”, noemen ze zich. In hun ‘hulsel van gelijk’ hebben ze op elke vraag een antwoord. ‘Is vrijheid van meningsuiting gewaarborgd onder het communisme?’ vraag ik. ‘Ja natuurlijk!’. Het maakt ze niet uit of het waar is.

Mijn speld krijg ik niet tussen hun mentale cement. ‘Venezuela?’ vraag ik ze. Er daagt niets. ‘Waar komt het geld vandaan wat iedereen straks hetzelfde verdient met 30 uur werken?’ Het maakt niet uit of het ‘realistisch’ is. Het woord kennen ze niet.

Ik weiger iets een filosofie te noemen als je de massa vertelt dat de reden voor hun teleurstelling en achterblijven ligt aan succesvolle mensen, of groepen van mensen die zogenaamd succesvoller en geprivilgeerder zouden zijn. Ik weiger iets een filosofie te noemen als je vervolgens oproept tot het nemen van onbegrensde wraak op mensen. Dit heeft al vaak genoeg uitgemond in massamoord.

Karl Marx riep op tot geweld – en roept nog steeds op tot geweld. Dat is geen verjaardagsfeestje waard. Een laatste – jaloersmakende – blik op zijn geboortehuis dan maar.