Ik schreef een genuanceerd stuk over de AfD: onrust in links-academische kringen!

Op de website ‘Wynia’s Week’ verscheen 1 februari jl. een stuk van mijn hand over de AfD: ‘Hoe gevaarlijk zijn zij nou eigenlijk?’ Daarin schreef ik niet honderd keer ‘fascisme’ met uitroeptekens dus kwamen er wat reacties binnen bij hoofdredacteur Syp Wynia. Links- en rechtsgekkies heb je overal, maar het betrof hier ook historici en Duitsland-kenners. Of ik mijn stuk wilde aanpassen.

Wynia handelde dit alles netjes af, maar de onderliggende kwestie is natuurlijk ernstig. Want stonden er fouten in het stuk? Dat gaven de boze heren/mevrouwen niet aan, het moest gewoon ‘anders!’ Was er iets op mijn argumentatie aan te merken? Geen idee. Het probleem was namelijk dat het “bezwaarlijk” was wat ik schreef en dat ze het niet “trokken”.

Toevallig vind ik het ‘bezwaarlijk’ dat ik in Duitsland, met de voor mij beschikbare middelen en kennis, de enige (?) ben die voor Nederland bericht over de intolerantie en regelrechte uitsluiting van miljoenen Duitsers aan het democratische debat, over het geweld (!) en de demonisering jegens kiezers met terechte zorgen over EU, migratie en klimaatbeleid. Over Angela Merkels nepnieuws (o.a. Chemnitz), censuurwetten en Antifa-terreur. Afgelopen week heeft zij nota bene een democratische uitslag in Thüringen gevetood en een liberale premier tot aftreden gedwongen (zijn privé-leven was bovendien in een paar dagen tijd een hel geworden vanwege bedreigingen van zijn kinderen).

Dat in Nederland ronduit geweigerd wordt te berichten over deze feiten (in een ander land!), dat er in de mainstream media geen nuances worden aangebracht in het links/rechts gekrakeel en er vanuit ivoren torens doodleuk ‘bezwaar’ wordt gemaakt als lieden dit wel doen, zegt mij dat we in een heel gevaarlijke situatie zitten. Dit is ook niet de eerste keer dat dit gebeurt. Ook historici Leo Lucassen en Arend Jan Boekestijn verspreiden regelmatig nepnieuws over Duitsland (en mij) en worden door consorten de hand boven het hoofd gehouden.

Het lijkt wel alsof Nederland na 70 jaar opnieuw fysiek is ingelijfd door onze Oosterburen! Sommige omstanders kun je het niet kwalijk nemen, ze lezen alleen Volkskrant en NRC en krijgen niets mee van de perfide, “beangstigende” “psycho-terreur” (Vera Lengsfeld, zie hieronder) die er richting liberalen en conservatieven wordt uitgeoefend. Ze denken alleen in de opgediende frames en hallucineren over de werkelijkheid. De NRC wist dit weekeinde alleen te melden dat de verkiezing van de bewuste Kemmerich bij de AfD als een “overwinning werd gevierd”. Ja, nou en? De CDU stemden ook op hem. Ook die lokale partijleden wilden (in tegenstelling tot hun Mutti) geen communist (Ramelow) als minister-president meer. Schrijf dát dan ook op!

Ook Frans Timmermans mocht in dat kader nog even via de NOS leeglopen over het gevaar van ‘samenwerken met extreem-rechts’ – om daar in één adem aan toe te voegen dat de socialisten toch ook niet (onder zijn hoede) samenwerken met de communisten! Dat dat laatste letterlijk is wat de coupe van Merkel teweegbrengt, moet het ingeslapen volk blijkbaar ontgaan.

Daarom post ik hier een deel van mijn felle reactie op het voorstel van Wynia (aan hem) om mijn stuk ‘aan te passen’. Nogmaals, dit was niet Wynia’s wens, maar een mogelijkheid die hij blijkbaar gezien de heftige reacties bij mij neer wilde leggen. Daarna is samen besloten de langere versie van mijn stuk te publiceren en het erbij te laten. (Nou ja, gezien de actualiteit niet helemaal dus.)

“Uiteraard mag iedereen reageren op mijn stuk. Ook de auteurs die jou benaderden. Aangezien de reden daarvoor is dat ze het stuk niet ‘trekken’ of — zoals je eerder schreef over Melching — ‘bezwaarlijk’ vinden (vanwege ‘lichtzinnigheid’ van mijn kant) geeft mij alleen weinig vertrouwen dat die reacties meer zullen zijn dan een ‘shoot the messenger’ repliek. Ik zal van ‘Wynia’s Week’ dan ook niet accepteren dat ik in de ‘bruine’ hoek of op andere, evident lasterlijke wijze wordt weggezet. 

Aan stemmingmakerij met als strekking dat (ook) ik ‘het gevaar’ ben, of anderszins verantwoordelijkheid draag voor mijn kijk op de zaken, weiger ik mee te werken. En van dat laatste is sprake zodra ‘Wynia’s Week’ het geheel — in die vorm — als een ‘verschil van mening’ presenteert. Er is alleen een verschil van mening als die inhoudelijk is. Mijn genuanceerde artikel over de AfD geeft alleen op die grond daartoe aanleiding.

Wat ik schrijf is ook al lang geen omstreden analyse meer buiten politiek correcte kringen om (zoals blijkt uit de vele mensen die het positief opmerkten en deelden op social media). Ook in Duitsland wordt binnen conservatieve kringen, óók binnen de CDU (zoals in de Werte Union) fel geageerd tegen de demonisering van de AfD ‘omwille van de democratie’. In die hoek zijn ze ook niet gediend van het huidige kortwieken van elke vorm van oppositie buiten links om. Kortom, doen alsof ik iets opmerkelijks schrijf getuigt van een luie, ongeïnformeerde houding. 

Als ik het mis heb hoop ik uiteraard dat de reacties ook zullen ingaan op de veel concretere lichtzinnigheid, namelijk die van academici en media om het geweld van links, de censuurwetgeving in Duitsland tegen ‘haat’ en anti-democratische maatregelen in de aanpak van de AfD weg te schuiven. 

Het heeft er, gezien de onrust die ik oproep, alle schijn van dat ‘het gevaar’ van de AfD vooral een onomstotelijk feit moet zijn. Dan is alles lekker overzichtelijk. Ik bedreig met mijn artikel dat ‘onomstotelijke feit’ en raak deze auteurs in hun veilige positie (rechts is slecht – links is goed).

Dat is niet hoe we in 2020 een debat kunnen en moeten voeren. De afbraak van democratie en vrijheden accepteer ik niet zonder meer. Daarom schrijf ik zo objectief mogelijk over de AfD — en populisme in het algemeen, waar terechte zorgen, gevoelens en ideeën gehoord willen worden. En daarom verwacht ik van anderen in een dialoog hetzelfde.”

DDR-burgerrechten activiste Vera Lengsfeld: