Een kleine sfeerimpressie in twee foto’s. Zo stonden er deze week twee advocaten tegenover elkaar, met twee verschillende werkelijkheden in de hand. Horeca-advocaat Simon van Zijl en de landsadvocaat. Inzet van het kort geding: opening van de horeca vanwege disproportionele maatregelen.


Punt van discussie onder andere: de noodzakelijkheid van de maatregelen. De horeca-advocaat toont in dat kader hier een grafiek van het aantal ziekenhuisopnames, waaruit een ‘tweede golf’ alles behalve blijkt, de landsadvocaat toont een grafiek met het aantal toegenomen besmettingen. Die ziet er veel alarmerender uit!
Ik weet niet wat uiteindelijk doorslaggevend was voor de rechtbank – ik heb de uitspraak nog niet online kunnen vinden – maar feit is dat de Staat onbruikbare, uit elke denkbare context getrokken feiten presenteert om zijn punt te maken. Dat dit soort Sovjet-praktijken gebeuren tijdens de vele persconferenties met taal als ‘we moeten met een hamer het virus verslaan’ is tot daar aan toe. Dat daar een verhaal wordt gemaakt om ons gedrag te kunnen sturen: wie is er niet groot mee geworden!
Ook dat is al erg genoeg, maar dat uit naam van juridische waarheidsvinding rechters meegaan in de fictie van de ‘tweede PCR-test golf’ (want alleen dan is het op papier een heuse golf) is stuitend. Ik weet dat de overheid hoopt dat we allemaal massaal aan dementie lijden maar tijdens de eerste helft van 2020 werd amper getest, dus hoe kun je die eerder uitslagen vergelijken met die van nu, waarin er tienduizenden testen per dag worden gedaan? Niet. Want hoe is dat in vredesnaam een reflectie van de werkelijkheid? En afgezien daarvan, hoe kun je de uitslagen van die testen vertrouwen als de uitvinder van die test zelf zegt dat ze niet veel zeggen over wat je precies onder de leden hebt, of hád.
De horeca-advocaat komt niet met een alternatieve grafiek, met feiten die uit de media helemaal zijn weggemaakt – namelijk over het aantal doden, maar met de enige grafiek die een onderbouwing is voor de juridische stellingen over en weer. Staatsgesubsidieerde fop-grafieken tegen hardwerkende ondernemers inzetten heeft niets meer te maken met rechtsvinding of mensen door de crisis heenhelpen. De zieken, de kwetsbaren, de burgers van Nederland. Maar alles met een keiharde tegenpartij spelen die uit het zicht van de waarheid en voor het oog van een (ooit) onafhankelijk orgaan bereid is over lijken te gaan.

Ik ben jurist/journalist en schrijf vrijpostig en grondig over de grote thema’s van deze tijd. Met belangstelling of plezier gelezen? Doe een donatie voor het vrije woord. Dank!