Gamechanger of gecontroleerde oppositie? Elon Musk koopt Twitter

Mijn Twitter ‘carrière’ begon rond 2010. Dat was nog voor de tijd dat “retweet als je ook De Wereld Draait Door kijkt” standaard in je tijdlijn stond. De ’twittergemeenschap’ deelde toen nog net geen recepten uit of relatieadvies, maar klaagde over het openbaar vervoer, het weer en uiteraard ‘die mensen die nog op Facebook zaten met hun gevierde leventjes’. We wilden graag (terug)gevolgd worden door politici, schrijvers, acteurs en media mensen die ons vijf, hooguit tien jaar later zouden vervloeken en demonstratief blocken. We ontdekten vrij-denkers en idioten over landsgrenzen heen en schreven gaandeweg een semi-persoonlijk ‘coming of age’ dagboek in 140 tekens (later werden dat er 280). Dat werd de bandbreedte van je beste gedachten. We waren virtueel die ‘global citizens’.

Met ‘wij’ bedoel ik iedereen die Twitter in al die jaren gebruikte als een vlucht uit saaie verjaardagspraat, betonnen taboes en wat later de grote polarisatie werd. Twitter heeft daar vaak de schuld van gekregen maar was niet de oorzaak. Het platform heeft de verdeeldheid slechts zichtbaar gemaakt.

Facebook gold altijd als ‘het hart’, de onderbuik van de online interactie, Twitter zou ‘het hoofd’ zijn en worden. Je kon er niet leeglopen met je emoties en ellende alleen, maar moest in een paar woorden je punt maken. Dat laatste maakte dit platform voor mij zo aantrekkelijk. Omdat door alles wat je niet zei de fantasie, de emoties en de verbeeldingskracht zo hoog opliepen. Ik denk dat Twitter om die reden 45 miljard euro waard werd.

Elon Musk is nu de keizer van Twitter. Hij gaat vrijheid van meningsuiting herstellen, zegt hij. De vox populi die de elite verafschuwt zal opnieuw opbloeien, Ik moet het nog maar zien. Er staat teveel op het spel om kritische stemmen die al jaren geweerd worden van het platform opnieuw te laten terugkeren, zonder regulatie. Want het is geen ’terugkeer’ alleen. Zij zullen alle aandacht opeisen, krijgen en exponentieel generen. De vijanden van vrijheid van meningsuiting zullen zich verenigd voelen in een nieuwe zondebok. Musk is de Putin, Trump, alles wat niet de mantel draagt van hun macht.

De haat voor Elon Musk vanuit de linkse elite, de censuur politie en Big-Tech als geheel, lijkt een goed teken. Dat ‘wij’, de mensen die een weg willen banen door de verstikkende leugens blijkbaar gevreesd worden. Maar zal de revolte van de gevangenen niet evengoed keihard neergeslagen worden? In al haar zichtbaarheid? Is Elon Musk behalve een grote tech-meneer, een raket lanceerder, een auto-bouwer, een AI-wetenschapper en ondernemer wel een mens van De Wereld?

Dat laatste betwijfel ik. Ik denk dat alleen iets onverwachts het tij zal keren. Iets wat alle puzzelstukjes opnieuw door elkaar zal schudden. Ik geloof nog altijd dat dit van onderop moet komen. Door wat niet virtueel is, online plaatsvindt of dus als verandering van ‘model’ of eigenaar van bovenaf wordt gezien. Als we de terugkeer van onze stem leggen in de handen van mensen (Elon Musk) die deze stem als een artificieel instrument tegenover een wereld zonder vrije wil zien, dan verdwijnt die vrijheid van meningsuiting evengoed in een gat van geluid. Geluid wat het gecreëerde Zelf voortdrijft maar niets nieuws vormt.

Musk moet zijn gezicht als mens laten zien met deze aankoop alvorens hij de vrijheid wil laten terugkeren op Twitter. Tot die tijd zijn wij nog steeds onze eigen dagboekjes aan het schrijven, met de hoop dat onze pen nog even niet wordt afgepakt,

Sietske Bergsma

Ik ben jurist/journalist en schrijf vrijpostig en grondig over de grote thema’s van deze tijd. Met belangstelling of plezier gelezen? Doe een donatie voor het vrije woord. Dank!