0 Items
€0,00

DDR-revival in Berlijn: 8 maart Vrouwendag waarschijnlijk weer een vrije feestdag

22 november 2018

Ik moest er een beetje van overgeven in mijn mond: Vrouwendag is door de Rood-Rood-Groen coalitie in de hoofdstad van Duitsland verkozen tot nieuwe vrije feestdag, op 8 maart elk jaar. Het won van andere voorstellen vanuit het bedrijfsleven en kerkgemeenschap, zoals 9 november, het einde van de SED-dictatuur, en 31 oktober, de dag van de Reformatie.

Berlijn leeft chronisch op de zak van andere deelstaten, maar dat mag de pret niet drukken, een vrije dag it is. Erger is die typisch linkse, minzame dankbaarheid voor dé vrouw als instituut (in plaats van individu), ‘Klimaschutz’ en veel gesteggel in de gemeente over foute straatnaambordjes die weer oude tijden doen herleven. Ondertussen is de  bureaucratie een puinhoop (weken wachttijd voor een afspraak bij het gemeentehuis) en de infrastructuur een nachtmerrie. Er is geen woonruimte voor studenten en de ruim 4000 daklozen, wel voor vluchtelingen die voorrang krijgen.

“De datum staat voor een dag van de strijd,” zeiden de lokale Groene partijleiders Antje Kapek en Silke Gebel. “Zolang gelijkheid en gelijkberechtiging niet worden bereikt, zullen wij Groenen op 8 maart strijden en niet alleen maar feestvieren,” voegde ze eraan toe.

Welke ‘ongelijkheid’ voor vrouwen precies bedoeld wordt is niet duidelijk, en ik kon het ook niet vinden online. De kinderopvang is nagenoeg gratis (dankzij het geld uit economisch welvarend Beieren), de kinderbijslag het viervoudige van wat Nederlandse huishoudens ontvangen en het huwelijksrecht geëmancipeerd. Er studeren in verhouding meer vrouwen, en de arbeidsmarkt is laagdrempelig. Duitse mannen daarentegen zijn makke schapen als het hun mannelijkheid aangaat: de Duitse vrouw bepaalt.

Maar nu we het er toch over hebben, die ‘ongelijke berechtiging’ vinden we wel in de islamitische gemeenschap die zich, verspreid over Berlijn, steeds meer terugtrekt in no-go areas, waar aan het hoofd van de familieclans wordt bepaald wat de vrouw wel en niet mag. Jonge meisjes hebben geen enkele vrijheid. Op 8 maart staan die vrouwen gewoon te koken en de zitkamer te stofzuigen voor ZIJN hele familie. De linkse partijen malen er niet om.

Dat maakt dit allemaal zo walgelijk hypocriet en pathetisch, het misbruik wat van ‘de vrouw’ wordt gemaakt (en in ergere mate van de islamitische vrouw) om linkse eendracht, strijdlust en progressie uit te stralen en op te wekken. Zodat je lekker met een fake-achterstandspositie kunt zwaaien als het zo uitkomt, en geen echte problemen hoeft op te lossen (zoals die van huwelijkse gevangenschap, besnijdenis, etc.). Ook Hitler was fan van moederdag en meer van dat soort rookgordijnen.

Maar meer in het algemeen: Alsof een echt geëmancipeerde vrouw niet 365 dagen per jaar ‘haar dag’ heeft. Hebben we dat duwtje in de rug nog nodig ja? Nee natuurlijk niet.

In 2010 hield publiciste en feministe Alice Schwarzer een vurig pleidooi voor een algehele afschaffing van de vrouwendag: “Schaffen wir ihn […] endlich ab, diesen gönnerhaften 8. März! Und machen wir aus dem einen Frauentag im Jahr 365 Tage für Menschen, Frauen wie Männer!” (“Schaffen we deze neerbuigende 8 maart nou eindelijk af!”)