‘Dat zei ik niet’ – Hoe links het idee van context vernietigt en met woorden aan de haal gaat

Als je spreekt over ‘verkrachters zijn dieren’, snapt iedereen dat verkrachters niet echt dieren zijn, maar dat we hun gedrag daaraan gelijk stellen. En zelfs dat is niet precies wat we bedoelen.

We willen de onmenselijke kant van verkrachters benadrukken. Want wat wij menselijk achten is anderen geen vreselijke dingen met opzet aandoen. Het is logica op inhoud.

It is unacceptable for such racist, dehumanizing language to now be repeated 10 times on the White House website in a document that speaks for America. pic.twitter.com/U5yfT33BX6

— Southern Poverty Law Center (@splcenter) 21 mei 2018

Deze tweet is maar één voorbeeld temidden van vele mainstream mediaberichten over Donald Trumps uitspraak dat de zeer gewelddadige bende Mara Salvatrucha (afgekort MS-13) ‘dieren’ zijn. Daarmee noemt hij eigenlijk mensen ‘dieren’ – en dat maakt hem een ‘racist’. (Ter info, MS-13 is door de FBI aangemerkt als de gevaarlijkste bende in Noord-Amerika, met naar schatting 60.000 leden in de VS.)

Dat ‘eigenlijk’ hoefde er niet eens bij voor de politiek correcte haatbrigade. De drogreden staan hun ten dienste, niet de werkelijkheid:

1. ‘Verkrachters en moordenaars zijn dieren.’
2. Verkrachters en moordenaars zijn mensen.
3. ‘Mensen zijn dieren.’

Voilà. Dat laatste is wat Trump volgens Liberal-ville heeft gezegd, want het volgt  logischerwijs uit stappen 1. en 2. Dat Trump mensen (minderheden) dus ‘dehumaniseert’ is een absurde argumentatie die slechts formeel en niet op inhoud klopt. Het Witte Huis hield gelukkig vol na de storm van kritiek, dat ‘dieren’ als term niet krachtig genoeg was.

Zulke veelvoorkomende, duizelingwekkende woordengoochelarij van links doet een rechtstreekse aanval op context, net als ook op humor, satire en simpele stijlfiguren als de overdrijving. Hoé je iets zegt, waar en tegen wie, doet er niet meer toe. Als er een web van syllogismen te weven valt, gebeurt dat. De uiteindelijke interpretatie eigent links zich toe, dat dan weer wel, zodat alles naar hun hand gezet kan worden.

Over verkrachting gesproken, vandaag lezen we in Trouw weer een context-gewelddadig artikel van filosoof Ger Groot, die kritiek van Wierd Duk op steeds meer islam in de openbare ruimte – gevierd door politici, pareert met: ‘Duk is een religiehater’. Uiteraard niet zonder zelf eerst christenhaat (althans naar zijn eigen maatstaven) aan de dag te leggen als teken van tolerantie, geeft hij les in secularisme in another space and time. Het punt voor Duk e.a. is echter niet dat mensen niet vrij zouden (mogen) zijn, maar dat de conservatieve, politieke islam van religie vooral een staatsaangelegenheid maakt. Dat kun je van het christendom niet beweren.

Wat Groot niet wil begrijpen: het is de conservatieve islam die meer en meer de openbare ruimte opeist, niet het (geseculariseerde) christendom. En ja, dat heeft gevolgen voor de sociale cohesie en daar moeten we over nadenken. Apologetisch flutstuk: https://t.co/RFnjaXvI7c

— Wierd Duk (@wierdduk) 22 mei 2018

De aanval op context an sich is een aanval op de publieke ruimte. Je houdt alleen nog maar vorm en vormloosheid over, geen inhoud.

Bedoelt links dat Trump letterlijk een ‘nazi ‘is? Volgens hun regels wel. Maar als ik hard maak dat hij niet voldoet aan de definitie dan is het ineens niet meer ‘letterlijk’, dan is het een ‘bij wijze van spreken’. Het spreken met elkaar wordt onmogelijk gemaakt. De gewenste uitkomst bepaalt de context. Doel en middel zijn bij links per definitie psychologische oorlogsvoering.

Als filmmaker Eddy Terstal het in zijn manifest heeft over ‘Vrij Links’ en de zaken weer in begrijpelijke context wil zetten, maakt De Joop daar ‘bang links’ van. Kritiek op een ideologie is ‘islamofobie’, oorlog is vrede, slavernij is vrijheid, en ga zo maar door. Links lijdt massaal aan cognitieve dissonantie als gevolg van gefabriceerde logica.

Wat kan ik er nog meer over zeggen?

Leugens leiden tot genocide.