Chemnitz en de slavenmoraal van de mainstream media en politici: “Deze stemmingmakerij is een aanval op onze waarheidssystemen”

‘Chemnitz.’ Het klinkt als een laboratorium ergens achter een heuvel, waar gevaarlijke stoffen gemengd en gescheiden worden. De Oost-Duitse Saksische stad, die vroeger Karl-Marx-Stadt heette, is echter licht ontvlambaar om andere redenen: haar inwoners.

De chemische reactie die heeft plaatsgevonden in Chemnitz de afgelopen week (en nog wel even voortduurt) is er een van een werkelijkheid die botst op te ver doorgeschoten machtspolitiek van Angela Merkel en de EU (want de chemie is niet beperkt tot Duitsland alleen, alleen het ontstekingsmechanisme voor onvrede ligt dichter in de buurt van het historische bewustzijn van de oost-Duitsers).

De inwoners van Saksen – en daarbuiten – zien dat de politiek, met de media op schoot, sinds ‘wir schaffen das‘, hun het ‘geloof in de juiste koers’ opdringen, waarbij zij zonder morren de gevolgen moeten dragen. De vraag ‘wat juist of rechtvaardig is’, bestaat niet meer. De staat opereert zonder verantwoording af te leggen, zonder geweldmonopolie op grond van de wet – dat idee is overgedragen aan islamitische no-go area’s, aan links-extremisten (die ongestraft infrastructuur en vrijheid van meningsuiting verstoren) drugshandelaren en de werking van online censuur en intimidatie. En er is geen evenwichtig (parlementair) debat. Waar wel energie en moeite in wordt gestopt is het voortdurende gedreig met consequenties voor degenen die het wagen aan de waarheid van deze opgedrongen werkelijkheid van open grenzen, multiculti, islam is vrede en een gedementeerde morele plicht te twijfelen.

Dit voelt voor velen begrijpelijkerwijs als verraad. Dit is het gevoel in Chemnitz.

In dit onderstaande filmpje zegt schrijfster Inge Steinmetz (met het blonde haar), tijdens een van de demonstraties afgelopen week dat ze als een normaal mens behandeld wil worden door de media, dat ze niet ‘extreem-rechts’ is alleen maar omdat ze kritiek op Merkel heeft. “Das kann ja nicht sein!”

Nu hoeft een journalist, zoals hier Dunja Hayali, niet in elke hoogoplopende emotie mee te gaan of elke roep om aandacht als ‘de roep’ van het volk te zien, maar het dedain en de blik van afkeer spreken hier boekdelen. Hayali (400.000 twittervolgers, gezicht van ZDF) won prijzen in de media, twittert daarover, net als over haar hond, hoe erg Trump is en hoe ‘menselijk’ we moeten zijn. Maar ze lijkt wel van steen.

De slaafsheid, of beter: de slavenmoraal, zoals zo profetisch beschreven in de master-slave morality door Nietzsche waarbij (zulke) ‘vriendelijkheid’, ‘sympathie’ en ‘onderdanigheid’ waarden zijn die slechts nog bestaan in relatie tot een sterke staat die ‘trots’ en ‘nobelheid’ uitstraalt – is kenmerkend voor de Duitse media die een bijna mechanische onderdanigheid toont tegenover meester-Merkel. De meester die zich tooit met democratie en orde maar in werkelijkheid de kracht van een gebundeld ressentiment heeft gevonden tegenover de barbaren van de vrijheid. De oost-Duitsers in dit geval. In Nederland is het net zo. Maar dan zijn het PVV’ers, of iedereen die weigert te zeggen dat de lucht groen is en het gras blauw.

De Saksische minister-president Michael Kretschmer slaapt er wel slecht van – of is het paniek in zijn bange ogen? ‘Gebabbel komt er uit zijn mond’, berichten journalisten (waaronder Henryk m. Broder) die achter het podium opschrijven wat er wél aan de hand is.

Kretschmer en Hayali houden van hun slavenmoraal, van hun Netflix werkelijkheid, net als alle SPD’ers die bij het talkshow programma Anne-Wil gisteren hun verdrietigste gezicht mochten opzetten (waarom geen AfD’ers erbij?), want wat zijn ze allemaal teleurgesteld in de mensen, die niet luisteren naar het verwijt ‘fascist’ en ‘nazi’, die het misbruik van die term ter knechting en bestraffing maar niet internaliseren, terwijl het zo zorgvuldig, consequent en oneindig vaak herhaald is, in elke fophef zat een verborgen boodschap: het is jullie schuld!

Zelfs het jeugdjournaal in Nederland was niet te beroerd: “er zijn twee partijen bij de demonstraties in Chemnitz: ‘rechtsextremisten en mensen die dat niet zijn zijn. Die eerste groep is tegen buitenlanders en vluchtelingen.” En in alle kranten, steeds weer als er een islamitische gemotiveerde moord is gepleegd en er reacties zijn. “Dat gebruiken jullie om jullie vluchtelingen-haat te voeden.” En dat elke dag.

De door Merkel gesteunde anti-fascisten moesten er zaterdag aan te pas komen om een vreedzame demonstratie in Chemnitz te stoppen (ze gingen op de weg liggen), want rechts weigerde blijkbaar uit de hand te lopen, de tienduizenden weigerden het rechts-extreme toneelstuk op te voeren – en achter migranten aan te rennen, zoals al was voorgedrukt in alle kranten. (En door mensen als Arnon Grunberg orgastisch gedeeld werd.) Ze liepen met witte rozen rond en zonder borden, droegen foto’s van door vluchtelingen vermoorde slachtoffers. En ja, er waren ook extreem-rechtse jongeren, maar die waren met te weinig om behoorlijk vast te leggen, blijkbaar. En niets staat de politie in de weg om die mensen rechtmatig aan te houden (graag zelfs). Maar dat gebeurde niet. Want dan was wat overbleef ineens een zee met gewonen mensen geweest. Het hele verhaal moest uitgespeeld worden volgens het Merkel playbook.

Een concert tegen rechts dan maar weer! Maandagavond mogen anti-fascisten op een podium oproepen tot “haat in hun hart” tegen rechts (tekst van de band Feine Share Fischfilet), want die slavenketting kan nog strakker. Ook bondspresident Frank-Walter Steinmeier zag dat het goed was: onder het mom van ‘muziek’ en ‘wij zijn met meer’ de verdere onderdrukking van het volk begeleiden was nog nooit zo’n goed idee:

Hoe meer het links-groene Merkel-systeem zichzelf onder druk ziet staan, hoe moeilijker het wordt en hoe verraderlijker ook de taal wordt. Een bijzonder flagrant voorbeeld hiervan werd geleverd door Kretschmer met zijn toespraak over “Waarheidssystemen”: “Stemmingmakerij is een aanval op onze waarheidssystemen,” zei hij. Vermoedelijk versprak hij zich door alle vermoeidheid van de afgelopen week. Niet omdat hij een vast script heeft, dat hoeft helemaal niet, de neuzen staan een kant op, maar omdat de menselijke geest hoe onzichtbaar zijn ketting ook is, weet of iets vals is of echt, of men boos is uit het verlangen om vrij te zijn, of boos uit angst voor de vrijheid, om de waarheid onder ogen te komen. De waarheid een systeem noemen verraadt dat tweede.

Van beiden gevechten – voor behoud van de valse of de harde realiteit –  is sprake in het licht-ontvlambare laboratorium van Chemnitz – waarin iedereen een uitweg zoekt. Zolang daar geen goeie chemicus (nee, dus niet Merkel) bij geroepen wordt, zal het ontploffen. Voorbij Chemnitz.