Voor het oog van de natie doet hij het weer: De fabricatie van emotionele chantage over de ruggen van MH17 slachtoffers

Marielle Tweebeeke stelt de vraag wat het inzicht was voor Rutte dat de EU meer was dan die ene munt en de interne markt. “Trump, die minder voorspelbaar is dan Obama, en het Midden-Oosten,” antwoordt Rutte. Máár, zegt hij dan, de absolute “trigger” was MH17. Hij neemt ons even mee terug naar 2014, naar het aantal doden, het aantal Nederlandse doden en glimlacht kort (zie uitgelichte afbeelding).

Voor het oog van de natie doet hij het weer, de fabricatie van emotionele chantage over de ruggen van MH17 slachtoffers. Alweer. Want ‘we moesten samenwerken’ met andere EU-lidstaten na de ramp. Omdat Rusland anders niet naar Nederland zou luisteren. Alsof met één mond spreken namens de EU Putin iets uitmaakt als je in dezelfde adem Amerika steeds meer van je vervreemdt en dus überhaupt geen vuist kunt maken. Rutte vervolgt tegen Tweebeeke: “Frans Timmermans ging na de ramp de wereld in, naar de EU, naar de VN, het verhaal verdedigen en uitleggen.”

Welk verhaal moest er verdedigd worden? Dit is een opmerkelijke uitspraak (een verspreking?) die over de politiek achter MH17 gaat. Met ‘een verhaal’ zeg je dat de eensgezindheid in de EU het doel was, dat samenwerking te koop was en dus niet het onmisbare middel om ‘de onderste steen boven te krijgen’. Rutte zegt bij Nieuwsuur eigenlijk dat MH17 de vriendjespolitiek een dienst bewees.

Rutte heeft het ook nu niet over de zoektocht naar de feiten, want bijzaak. ‘Het verhaal’ moest zijn —  en de beelden van een huilende Timmermans staan nog op ons netvlies — dat deze slachtoffers, die ‘met mondkapjes op’ hun dood tegemoet vielen een vuist tegen Rusland betekende. De emotionele agressie van Timmermans was het instrumentele verhaal dat de aandacht van werkelijk onderzoek moest afleiden, of het in ieder geval moest domineren. Nabestaanden moesten het maar doen met collectieve sentimenten: rouwstoeten, ceremonies, kaarsjes en teddyberen als franje rond het verhaal, waarin zij gebruikt werden als schild voor verdere inkapseling van EU-bevoegdheden en loyaliteiten. 

Want laten we nog even terug gaan. Herhaaldelijk werden echte journalisten en zelfs forensische hoogleraren die belast waren met het MH-17 onderzoek als sensatiebelust of ongevoelig bestempeld, nadat ze door sensatiebeluste media (RTL) op de hielen waren gezeten, zoals gebeurde bij een lezing voor studenten gezondheidswetenschappen in Maastricht van ‘Indiana Bones’ George Maat. Deze absolute held en spil in het medische MH17-onderzoek werd door ongefilterde waarheden te laten zien (voor een specifiek publiek) aan de schandpaal genageld in de media, uit zijn functie gezet en door VVD-minister (!) van Justitie Ard van der Steur door het slijk gehaald: “’het gedrag van George Maat was buitengewoon ongepast en onsmakelijk.”

Ook VVD’er Foort van Oosten nam in 2015 George Maat de maat tijdens een debat door te zeggen dat “hij (Maat, red.) ook best zelfstandig beter had kunnen nadenken over die lezing en of dat zo op die manier wel moest”. De boodschap: waar professor Maat nog best had kunnen nadenken, mocht de grootste regeringspartij van Nederland schaamteloos laster verspreiden om de regie over ‘het verhaal’ te kunnen houden. Het duurde daarna nog acht maanden voordat Maat (“ik doe dit werk juist voor de nabestaanden”) schoorvoetend eerherstel kreeg van Van der Steur. 

Rutte en de zijnen regisseerde toen de emoties én daaromheen wat de feiten waren. En nu dus wéér, om de macht. Weer in 2019, aan de vooravond van belangrijke verkiezingen komt naar voren, verspréékt hij zichzelf wellicht, dat de ramp (afgezien van de oorzaak) strategisch onderdeel uitmaakte van de ‘noodzaak van de EU’. Hij warmt het kliekje gewoon nog even voor ons op.

Timmermans ging dus met ‘een verhaal’ de EU en de VN in. Om de verdere bouwstenen te leggen voor het verhaal van een ‘onmisbare Europese Unie’. Sterker nog, elke andere versie of alternatieve lezing van het verhaal werd verboden. Zoals we in de jaren daarna nog vaker zouden zien. Deze arme MH17 slachtoffers en hun nabestaanden zijn opnieuw aas in een campagne van een wanhopige ‘politicus’ die een monster wil verkopen met leugens. De huichelarij over de Europese Unie is de wanhoop voorbij.